Mage Guild Wars

    Kobieta odpowiedziała podobnym uśmiechem co Lilianna, kiedy to młoda wróżka z przyjemnością zgodziła się na przyjęcie tego niewielkiego podarunku. Był owiany malutką tajemnicą, a jedynie Kira wiedziała do czego on tak na prawdę służy i jakie posiada właściwości. Uznała, że wiedza ta w tym momencie nie jest Liliannie do niczego potrzebna, a jedynie mogłaby narobić poważniejszych szkód. Jeżeli przypuszczenia, o których rozmyślała były prawdziwe, to ten przedmiot nie powinien nikogo zainteresować. Od dość niedawna jest w jego posiadaniu, więc poza nią i kowalem, nikt nie znał tajemnicy, którą skrywa.
Czy posiada jakieś magiczne właściwości poznasz w swoim czasie, na razie traktuj go jako narzędzie ostateczne, gdyż ciężko bronić się czy też atakować tak niewielkim nożem, prawda? - Odpowiedziała zamykając sprawę magicznego przedmiotu. Oczywiście nie miała pewności czy Lilianna ją posłucha czy postanowi go wykorzystać inaczej niż zalecała mistrzyni. Wszystko mogło się wydarzyć, lecz mistrzyni za bardzo o to nie dbała. Wierzyła w swoje wróżki i to, że decyzje, które podejmą będą właściwe.
    Uśmiechnęła się delikatnie gdy Mizuki zapytał o więcej szczegółów. Ponownie powtórzyła swój ruch z wcześniej, lecz tym razem dłoń spoczęła dużo wyżej nad powierzchnią stolika niż wcześniej. Za pomocą tej samej magii, na drewnianym blacie pojawiła się sporych rozmiarów paczka, owinięta kremowym papierem i zawinięta białą, grubo splecioną liną. Była prostokątna, na pół metra długości, trzydzieści centymetrów szerokości i tyle samo wysokości. Ciężko powiedzieć jaką miała wagę, ale nie wywarła żadnego nacisku na drewniany mebel.
    Sama nie wiem co jest w środku. W takim stanie dostarczyła mi ją pewna młoda dama, a skoro nie była ona adresowana do mnie, to postanowiłam nie interesować się tym co jest w środku. - Powstała łapiąc w jedną dłoń kubek z kawą. W drugiej dłoni zaś trzymała papiery, które wcześniej odpięła z tablicy ogłoszeń, lecz nim odeszła zwróciła się raz jeszcze do Mizukiego.
    To jak dotrzeć do wioski wytłumaczy Ci Seth, a także wszystkie inne potrzebne Ci informacje. Pytaj do woli i nie krępuj się. - Odsunęła krzesełko i zaczęła się oddalać od swoich rozmówców rzucając na sam koniec. - Przepraszam was, ale pora wrócić do pracy. Seth, jak skończysz to przyjdź do mego gabinetu, proszę. Do później kochani. - Odparła i ruszyła w kierunku schodów.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Zadanie specjalne - Mizuki - #1

    Po tym jak Kira opuściła towarzystwo, Mizuki, Lilianna oraz Seth zostali sami przy dość sporej wielkości stoliku. Mężczyzna był dużo starszy od Mizukiego, a także jego koleżanki z gildii. Oboje nie wiedzieli jaką dokładnie pełni funkcję oraz na jakim poziomie jest jego magia, ale wnioskując po wcześniejszych zachowaniu mistrzyni, można przypuszczać, że jest kimś na wzór zastępcy, który skrupulatnie dba o papierkowe szczegóły, które mogą umknąć kobiecie.
    Seth nie należał do najwyższych, aczkolwiek można powiedzieć, że wymagane metr osiemdziesiąt spełniał. Niewielki zarost na twarzy w postaci króciutkich włosków na brodzie, dodawał mu kilka dodatkowych lat. Można rzecz, że zniszczona przez czas twarz, a także kilka małych blizn sugerują, że swoje już przeszedł i można go zaliczyć do weteranów niż początkujących adeptów magii. Przez chwilę zajmował się dokumentami, lecz po około minucie spojrzał przyjaznym wzrokiem na Mizukiego.
    Dobrze, mogę przejść do rzeczy, czy masz może coś jeszcze do załatwienia tutaj? - Zapytał z grzeczności i przerwał dotychczasowe czynności oczekując na odpowiedź chłopaka.

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2018-11-03 16:12:32)

Zadanie specjalne - Mizuki - #2

    W porządku. Daj mi jeszcze minutkę. - Mężczyzna odpowiedział od razu, po czym zaczął grzebać w stercie papierów szukając jednego, ważnego dokumentu. Gdy udało mu się dostać to czego chciał położył kartkę na drewnianym blacie i obrócił w kierunku Mizukiego. Lilianna z tej perspektywy również powinna była wstanie dostrzec to, co zostało na niej umieszczone, o ile miała taką ochotę.
    Kartka pełniła funkcję mapki obszaru. Zaznaczone były tereny leśne, ścieżki główne, poboczne, miejsca zabudowane, a także niewielka wioska. Choć jeżeli przyjrzeć się trochę dalej, prawie na kraniec papieru, można było dostrzec linię zabudowań oznaczoną w niektórych miejscach literką "F", a także odpowiednim numerem, który był unikatowy, a zaczynał się od liczby "19". Lecz palec Setha powędrował na jedną z głównych dróżek, która z resztą była podpisana, więc Mizuki nie musiał się domyślać co to dokładnie przedstawia.
    Po wyjściu z miasta wystarczy, że będziesz trzymać się głównej drogi, by przy pierwszym rozwidleniu skręcić w prawo i iść cały czas prosto. Po drodze miniesz kilka budynków mieszkalnych, farm a nawet karczm, lecz Ciebie powinno interesować to co znajduje sie dalej. - Przerwał na chwilę spoglądając na chłopaka. - Nie wiem ile zajmie Ci podróż, ale mniej więcej po dwóch lub trzech godzinach powinieneś dotrzeć do granicy lasu, za którą rozpościera się dziki świat, nie tknięty jeszcze przez człowieka. Tutaj zaczyna się zabawa gdyż ścieżka główna wiedzie dookoła lasu, zaś do jego wnętrza prowadzi nie co mniejsza dróżka, która nie jest w żaden sposób kontrolowana. Co to oznacza? Oznacza tyle, że możesz trafić na patrol wojskowy bądź, czego Ci nie życzę, złodziejaszków. Chociaż prawdopodobieństwo tego drugiego jest bardzo, ale to bardzo znikome, z powodu granicy królestwa, która znajduje się kilkanaście kilometrów dalej. Idąc tą dróżką musisz uważać by przypadkiem nie zejść ze szlaku. Jeżeli dotrzesz przed zmrokiem to nie powinno być żadnych problemów lecz jeżeli będzie za późno, to staraj się wypatrywać świateł latarni, które powinny pojawić się po Twojej lewej stronie. Skręcając w ich kierunku powinieneś dotrzeć do niewielkiej wioski.
    Wyprostował się i spojrzał na mapę. - Wszystko jasne jak na razie? Niestety nie mogę Ci przekazać mapy, gdyż nie jest naszą własnością... Niestety. - Oznajmił krótko i czekał cierpliwie, aż Mizuki zapamięta to co przed chwilą usłyszał. W każdym momencie mógł prosić o powtórzenie jeżeli coś według niego było niejasne.

Wyciągnęła się leniwie. Słuchając słów Setha uśmiechnęła się pod nosem. Znała te strony aż za dobrze, w końcu wioska w Wschodnim Lesie to jej dom. Jednak nie zamierzała się wtrącać, chłopak nie wyglądał na takiego, który chciałby jej pomocy. Znaczy mogłaby mu pomóc, ale jeżeli chce zrobić to sam to przecież nie będzie mu w tym przeszkadzać.
-Powodzenia Mi-chan. Może spotkamy się później - rzuciła mu wstając i kierując się w stronę wyjścia. Przejdzie się i może potrenuje czy coś. W sumie to był by dobry dzień, czuła się na siłach by zrobić coś ciekawego i podszkolić się w swojej magii. To może być ciekawy dzień.

z/t => wschodni las

Cierpliwie czekałem na kolejne szczegóły dotyczące mojego zadania. W tym czasie pożegnałem się z Lilianna, która zapewne po wręczeniu mistrzyni chustki miała jeszcze inne rzeczy do zrobienia. Co do mężczyzny to wyglądało na to, że wolał zwracanie się po imieniu. Mimo to zazwyczaj wolałem się tego upewnić, w końcu wiele osób reaguje różnie na to, więc lepiej zachować ostrożność. Na te słowa odwzajemniłem jedynie uśmiech i zacząłem przyglądać się kolejnej kartce. Najprawdopodobniej rzeczy, które się tam znajdowały również były warte zapamiętania, więc uważnie przyjrzałem się jej. Śledziłem wzrokiem opisywane miejsca, chcąc szybko trafić do tych, które mnie interesują. Seth dodatkowo upewnił mnie co do drogi w lesie, o którą wcześniej się zapytałem. Trzeba przyznać, że wszystko wydawało mi się być proste, więc rozpierała mnie pewność siebie.
   -Wszystko wygląda, aż zbyt optymistycznie.-zaśmiałem się i spojrzałem na wskazany kawałek papieru. Jerax Alberto Mangoli… więc to on był osobą, do której zaadresowana była paczka. Dziwiłem się, że wcześniej nie zwróciłem na to uwagi. Liczby, które tam zauważyłem były nieco dziwne. Wyglądały może jak oznaczenie miejsca dostarczenia, ale z drugiej strony Seth powiedział mi, że nie ma tam zbytnio żadnych oznaczeń.
   -Mam tylko jedno...Co oznacza reszta z rzeczy na papierze? Na przykład te liczby? Nie jestem w stanie tego zrozumieć.-skorzystałem z okazji i zapytałem się o męczącą mnie rzecz. Kto wie, może by mi to pomogło, mimo, ze nie widziałem żadnego zastosowania dla nich.

Najwidoczniej odpowiedź na moje pytanie nie była taka oczywista, ponieważ Seth potrzebował najpierw sprawdzić coś dokumentach. Całe szczęście po chwili udało mu się upewnić co do tych informacji. Wyglądało na to, że dla kogoś może byłyby przydatne, jednak niestety nie dla mnie. Przez chwilę myślałem, że skoro są tu takowe oznaczenia, to niewykluczone, że paczka pochodzi od kogoś kto właśnie takimi oznaczeniami się posługuje, czyli wojskowych. Nie była to moja sprawa, więc tego typu myśli szybko opuściły moją głowę. Może w późniejszym czasie coś z nich wyniknie, jednak nie liczyłem na to. Zwłaszcza patrząc na to, iż niektóre liczby według mężczyzny znajdowały się w złym miejscu. Jedyna informacja jaką zdobyłem to, że osoba, której dostarczyć mam paczkę, była powiązana z wojskiem. W końcu miał nawet przyznany jakiś stopień, a takie rzeczy nie dzieją się bez powodu.
Skoro moje wszystkie wątpliwości zostały rozwiane nadeszła pora na zabranie się za dostarczenie paczki.
-W takim razie to już chyba wszystko co chciałem wiedzieć. Na mnie już pora, więc dziękuję za wszystkie informacje. Do zobaczenia.-powiedziałem z uśmiechem i zabrałem paczkę ze stołu. Teraz wystarczyło ruszyć zapamiętaną drogą do celu.

z/t -> Wschodni las

     Jak zwykle na tablicy ogłoszeń roiło się od najróżniejszych zleceń, z których niestety większość wyglądała na tyle niebezpiecznie, że zielonowłosy z miejsca odrzucał je jako potencjalne zajęcie. On szukał jakiegoś prostego zadanka, w którym nie będzie musiał walczyć o przeżycie. Nie po to w końcu dołączył do Fairy Tail, żeby nadstawiać karku i wystawiać się na niebezpieczeństwo.
   Dlatego, nie widząc nic ciekawego zrobił miejsce zastępcy mistrzyni. Nie był co prawda pewny, że taką właśnie funkcję pełnił  mężczyzna imieniem Seth, po prostu wydawało mu się, że jest kimś w tym rodzaju. Dlatego kiedy facet podszedł do tablicy Mikoto się odsunął, aby w spokoju mógł zawiesić kolejne ogłoszenia. Może wśród nich znajdzie się coś co zainteresuje małego maga.
   I faktycznie, wśród zawieszonych przez niego zleceń znalazło się nawet nie jedno, a dwa zadania, które przykuły uwagę zielonowłosego. Szybko jednak wykluczył jedno z nich z kilku powodów. Najważniejszym było to, że mówiło coś o pilnowaniu transportu oznaczonego królewską pieczęcią. Chłopaczyna uznał, że przy takim zadaniu wiele rzeczy może pójść nie tak i wolał je sobie odpuścić. Oczywiście mógł niepokoić się zupełnie niepodstawnie, ale uznał je za potencjalnie problematyczne i postanowił się w to nie mieszać. Był przekonany, że mieszanie się w sprawy mające związek z głową państwa nie są warte podejmowania ryzyka. Po prostu zbyt wiele rzeczy mogło się wydarzyć.
   Dlatego wiec sięgnął i zerwał zlecenie mówiące o eskorcie na polowaniu. Jeszcze raz dokładnie je przeczytał, aby pokiwać twierdząco głową. Mi-chan postanowił ostatecznie. To właśnie tym zadaniem zajmie się w tej chwili. Zgiął ogłoszenie dwa razy i schował je do kieszeni. Ruszył do wyjścia, aby następnie pokierować kroki w kierunku sławnej katedry.

z/t, Fiore » Magnolia » Katedra Kardia ( chyba x: )

Lilianna - misja prosta - #1

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Gdy dziewczynka weszła do sali jak się okazało były pustki co rzadko zdarza się w tej gildii. W końcu Fairy Tail było znane ze swoich wybryków i hałaśliwej zgrai, która lubi zaszaleć. Czyżby wszyscy nagle zmówili się i wyruszyli na misje? Tego nie była w stanie stwierdzić. Przez to, że brak ludzi jej doskwierał dziewczyna nie miała za bardzo co robić. Zmęczona po poprzednich treningach, które wykonywała usiadła na jednym krześle i odwracając je oparciem w stronę klatki usiadła na nim bujając się. Wzięła kij w swoje ręce i zaczęła stukać nim o podłogę wybijając jakiś rytm. W całej sali nie było słychać nic innego tylko dźwięk, który odbijał się echem od otaczających ją rzeczy. Zerkając na tablicę, która znajdowała się po jej lewej stronie widziała przeróżne ogłoszenia, jednak z tej odległości nie była w stanie za wiele zobaczyć. Na oko na tablicy wisiało z osiem różnych ogłoszeń. Jednak co przede wszystkim rzucało się w oczy to kartka, która jako jedyna leżała pod tablicą. Wyglądało to jakby ktoś ją niechcący strącił przez co wylądowała na ziemi pustą stroną odwróconą ku górze. Mimo tego, że byłaś oddalona mogłaś dostrzec, że nie jest to zwykły papier. Miał inne zabarwienie i lekkie wzorki na kartce. Bez wątpienia była to misja, bo żadna inna kartka koło tej tablicy znaleźć się nie mogła, jednak ciekawym był fakt, że to akurat ona znalazła się na ziemi. Czyżby po prostu czysty przypadek? Można by się kłócić, jeżeli ktoś wierzy w coś takiego jak przeznaczenie, jednak nie można było odmówić temu nutki tajemniczości, która wprost biła od tej dziwnej sytuacji.

Lilianna - misja prosta - #2

Dziewczyna nudząc się zauważyła niecodzienne zjawisko. W końcu nie zawsze można doświadczyć czegoś takiego. Wyglądało to tak, jakby kartka sama chciała, aby to właśnie Lilianna ją podniosła. Nie jakaś inna osoba, ale właśnie ona. Zaciekawiło to dziewczynę, która wydała z siebie dwa słowa, a trzeciego nie kończąc. Wstała ona z krzesła, po czym odstawiła go na swoje miejsce poprawiając tak, jak zastała go zanim na nim usiadła. Nie myślała za wiele, ale nie spieszyła się też, aby podejść do kartki. Gdy już to zrobiła schyliła się lekko i podniosła kartkę z ziemi. Nie była ona zwykła, miała charakterystyczny kolor i wzorki takie jak miał tzw. stary papier czerpany i było wielce prawdopodobne, że to właśnie ten papier dziewczyna trzymała obecnie w dłoniach. Trzymając ją nawet pod palcem mogła poczuć, że materiał znacznie różni się od tego, który wisiał obecnie na tablicy. Coś było w tym niesamowitego i nie można było temu zaprzeczyć. Bardzo możliwym było nawet to, że pierwszy raz trzymała coś takiego w dłoniach. Człowiek, który umieścił to ogłoszenie zdecydowanie musiał mieć swój gust lub kryło się za tym jeszcze coś innego. W każdym razie dziewczyna odwróciła kartkę na drugą stronę. Ogłoszenie, które zostało tu zapisane nie wiele różniło się od pozostałych. Widocznie swój styl miał tylko i wyłącznie sam papier, natomiast treść nie została w żaden sposób wzbogacona.

Poszukuję osoby, która będzie w stanie znaleźć dla mnie drogocenny mi przedmiot. Wszystkie szczegóły podam na miejscu. Można mnie znaleźć na alejce głównej niedaleko sklepu z zabawkami. Mam tutaj rozłożony stragan i handluję różnymi amuletami czy drogocennymi sygnetami. Chojnie nagrodzę za wykonaną robotę.

Osoba, która to pisała na pewno nie zamierzała zbytnio owijać w bawełnę. Można też zauważyć, że nie bardzo wie jak dokładnie opisać miejsce, w którym handluje. Jednak informacja jest podana i na pewno dało się znaleźć człowieka odpowiedzialnego za to zgłoszenie. Słowo przedmiot jednak nic nie mówi, a szczegóły ma podać dopiero na miejscu. Kusić jednak może wysoka nagroda, która jest przewidziana dla osoby, która podejmie się wyzwania. Co zrobi dziewczyna? To już była tylko jej decyzja.

Ostatnio edytowany przez Straznik 5 (2018-11-06 18:40:56)

Mimo, że papier robił wrażenie, bo faktycznie nie wyglądał jak ten macany przez nią od zawsze to jednak tekst ją nie powalił. Te słowa mówiły jej tyle co nic tak naprawdę. Średnio wiedziała czy się opłaca iść na tą misję, w sumie spróbować nie zaszkodzi.
-Nic tu nie ma! I to ma być misja? To jakiś żart... - warknęła pod nosem zła. Jak to możliwe, że ktoś to ma taki drogi papier, chyba pisze takie mało treściwe rzeczy?! Kupy się to nie trzyma. I to dosłownie. Teraz nie pozostało nic innego niż pójdzie w wskazane miejsce. Gdziekolwiek to jest. Bo adres nie był napisany więc wiedziała tylko tyle żeby zleceniodawcy szukać niedaleko sklepu z zabawkami, a jeżeli teren będzie obszerny to nie ma opcji żeby go znalazła szybko. Podrapała się po głowie, złożyła zlecenie na pół i wsadziła do kieszeni. Nie ma czasu do stracenia, czas ruszać!

z/t Mangolia -> Aleja Główna

Ostatnio edytowany przez Lilianna (2018-11-06 23:33:54)

Misja prosta - Mikoto - #11

    Trudno powiedzieć czy to zmieniająca się atmosfera czy być może obecność Alexa sprawiła, że Mikoto zdecydował się na opuszczenie lokalu, w którym chyba dobrze mu się siedziało. Nikt celowo go nie zaczepiał, miał okazję poznać kilka ciekawych ludzi, a także dowiedzieć się o czymś co być może w tej chwili nie jest mu do niczego potrzebne, ale kto wie czy w przyszłości zdobyte informacje nie okażą się pomocne? Wracając do tego ile czasu pozostało zielonowłosemu. Biorąc pod uwagę dotarcie na miejsce, oczekiwanie na posiłek, a także samo spożywanie, można powiedzieć, że trochę go stracił i zostało niewiele do umówionego spotkania.
    W drodze do gildii zauważył przed sobą, oddaloną o kilkadziesiąt metrów, dwójkę przypominającą dokładnie tych, których miał okazję spotkać wczoraj. Byli odwróceni plecami więc trudno stwierdzić czy to pomyłka, ale bez wątpienia strój, w który byli ubrani był ten sam. W pewnym momencie mężczyzna się zatrzymał i schylił po coś co spadło "Panience". Był to mały wisiorek, srebrnego albo złotego koloru, z tej odległości niestety nie było możliwe by sprawdzić dokładnie. Lecz gdy wręczał go jego właścicielce spojrzał w kierunku nadchodzącego Mikoto i od raz poinformował o tym swoją towarzyszkę. Nie miał najmniejszych problemów z rozpoznaniem go, raczej mało kto w Magnolii jest jego wzrostu i ma podobny kolor włosów. Poczekali aż Mikoto podejdzie bliżej.
    Oh, witam serdecznie. To właśnie ten młody człowiek, o którym panience wspominałem. - Oznajmił kierując drugie zdanie w kierunku młodej kobiety. - Dzień dobry. Nazywam się Margaret Desmond. Razem z naszym lokajem, panem Miłoszem - wskazała dłonią na mężczyznę, który ukłonił się - poszukujemy maga, który zapewniłby ochronę podczas polowania mojemu dziadkowi. Czy nadal jesteś zainteresowany zleceniem? - Zapytała, by mieć pewność, że Mikoto nie zmienił zdania w ostatniej chwili.

Misja prosta - Mikoto - #12

    Cieszę się. - Odpowiedziała posyłając w kierunku Mikoto niewielki uśmiech wynikający z zadowalającej odpowiedzi. Skoro wszystko było jasne cała trójka udała się w kierunku posiadłości, która znajdowała się poza miastem, w miejscu delikatnie mówiąc pozbawionym wszelkich miejskich zabudowań. Lecz zanim opuścili miasteczko, zielonowłosy chciał rozwiać kilka wątpliwości, które narodziły się w nim w niedawnym czasie. Można powiedzieć, że po raz kolejny węszył spisek, prawdopodobnie tam gdzie go nie ma. Szli dość powoli ciesząc się piękną pogodą, która znajdowała się nad całym królestwem Fiore. Po chwili Margaret udzieliła odpowiedzi na pytanie młodego wróżka.
    Myślę, że gdyby nie ja, to o żadnym magu nie byłoby mowy. Mój dziadek jest... specyficzną osobą. Mimo wieku, który do najmniejszych nie należy, ciągle uważa, że ma ciało dwudziestolatka przez co często sprawia kłopoty. Uwziął się na to polowanie, mimo że próbowaliśmy go przekonać, że to nie najlepszy pomysł. Ostatnio było dużo zgłoszeń o obecności niebezpiecznych zwierząt w tamtej okolicy, ale nawet przez to nie zmienił zdanie. Dlatego koniec końców postawiłam mu ultimatum. Załatwię mu towarzystwo pod warunkiem, że to będzie jego ostatnie polowanie. - Przerwała na chwilę uśmiechając się pod nosem. - Dąsał się długi czas, ale koniec końców uległ swojej jedynej wnuczce. - Odpowiedziała. Cała trójka zmierzała w kierunku bramy wyjściowej, która prowadziła na szlak główny by dosłownie po kilku minutach skręcić w niewielką, dróżkę prowadzącą na zachód, gdzie rozpościerały się równiny Fiore.

Możesz dać z/t do Wielka równina

Weszła do Gildii, rozejrzała się, było tu pusto i cicho. Przynajmniej nikt nie będzie zły jak się prześpi tutaj. Wybrała sobie jedne z wygodniejszych foteli zrobione z gąbek i miłego materiału, chyba najdalszej części w całej karczmie. Niedaleko stał kominek, który teraz nie palił się. Kijek i ostrze położyła na ziemi, sama zawinęła się w kulkę na fotelu i zamknęła oczy, po paru chwilach spała już jak zabita. Ocknęła się nad ranem. Poszła do łazienki by się umyć, ogarnąć i zmienić obrania na czyste. Nie zapomniała o dwóch prezentach, które wzięła ze sobą.
-Czas ruszać - mruknęła pod nosem. Wyciągnęła się mocno, leniwie i ziewnęła wycierając oczy z śpiochów. Tak pół zaspana ruszyła w stronę sklepu w Magnolii.

Magnolia -> sklepy

Ostatnio edytowany przez Lilianna (2018-11-11 19:01:24)

Po treningu przyszła pora na zajęcie się czymś pożytecznym. Wróciłem do gildii i nieco rozejrzałem się po sali głównej. Nie dostrzegłem nic nadzwyczajnego, mistrzyni również aktualnie nie była tu obecna. Pewnie przez tamten list miała dodatkowe rzeczy do zrobienia. Byłem ciekaw co zawierał, jednak najwidoczniej aktualnie dostaje jedynie więcej zagadek, niż odpowiedzi. Najlepszym sposobem na zabicie czasu, jaki do tej pory znalazłem, było wykonywanie misji. Skoro ostatnio nie wziąłem żadnej z nowo przyniesionych, może teraz dostrzegę coś interesującego. Idąc w stronę tablicy dostrzegłem jedną z niewielu znajomych mi osób. Nieco się zmieniło od kiedy ją widziałem jakiś czas temu, pewnie za sprawą płaszcza, który miała aktualnie na sobie. Pora chyba oszczędzić sobie nieco mozolnego przeszukiwania kartek.
-I jak znalazłaś coś ciekawego?-powiedziałem, stojąc jeszcze za Lilianna, by zwrócić na siebie uwagę..-Podobno doszły jakieś nowe zadania, ale i tak często jest ciężko znaleźć coś niewymagającego.-dodałem uśmiechając się w stronę dziewczyny i powoli podchodziłem do tablicy, by lepiej się jej przyjrzeć. Chciałem jakoś podtrzymać rozmowę, kto wie może dowiem się czegoś ciekawego.

Najwidoczniej podczas mojej obecności nie wiele się zmieniło i ponownie większość łatwych zleceń zostało zabranych przez inne osoby. Na słowa dziewczyny sam również przyjrzałem się zleceniom wywieszonym przede mną.
-Tak, wróciłem jakiś czas temu i stwierdziłem, że przydałoby się zabrać za jakąś misję. I tak nie mam nic lepszego do robienia, a pieniądze się same nie zbiorą.-zaśmiałem się na myśl o swoich ostatnich słowach, zdecydowanie uczciwe życie było o wiele cięższe od tego co reprezentowałem wcześniej. Najwidoczniej Lili miała rację co do misji, ponieważ w obecnych tu zleceniach nie widziałem również nic dla siebie.
-Jeszcze trochę kartek przed nami, spędzimy tu cały dzień, ale może w końcu uda się coś znaleźć.-Westchnąłem widząc jak niektóre osoby podchodzą i z łatwością wybierają coś dla siebie. Czy chociaż raz nie mógłbym również od razu znaleźć odpowiedniej misji?-Najwidoczniej trzeba będzie się pospieszyć zanim reszta wszystko zabierze.-dodałem, choć bardziej te słowa był skierowane do mnie, niż do rozmówczyni.

Po słowach dziewczyny spojrzałem na nią z lekkim zdziwieniem. Nie spodziewałem się usłyszeć takiego pytania od osoby, którą tak niedawno poznałem. Musiałem chwilę przemyśleć tę decyzję, ponieważ wcześniej zakładałem raczej działanie w pojedynkę, a przynajmniej do czasu zdobycia jakiś informacji o innych osobach. Z drugiej strony przypominały mi się słowa mistrzyni o zrobieniu kroku ku otwarciu się. Może jednak warto zaryzykować? Przecież raczej nie pójdziemy na jakąś bardzo trudną misję.
-W sumie masz rację, o wiele lepiej wyruszyć z jakimś towarzyszem, przynajmniej nie będziemy się nudzić podczas drogi.-odpowiedziałem dziewczynie z uśmiechem, pozostawało jedynie zdecydować się na którąś z kartek.-Może teraz będzie łatwiej coś wybrać, gdy idziemy we dwójkę.- dodałem z nadzieją na szybkie odnalezienie interesującej misji i ponownie zerknąłem na tablicę. Wcześniej wspomniane spędzenia całego dnia w tym miejscu raczej nie było zbyt pozytywnym scenariuszem.

-Wiesz też mam taką nadzieję - rzuciła drapiąc się z tyłu głowy. Właściwie to ni na tej tablicy ogłoszeniowej nie było więc nawet za specjalnie nie mieli co wybrać. Spojrzała na tą tablicę i były zlecenia, ale za wysokiej rangi dla nich. Albo były po prostu łatwe.
-Jak nie znajdziemy jakiejś normalnej misji może weżniemy łatwą? - spytała swojego towarzysza. W końcu i tak nie mieli za dużego wyboru, albo łatwiejsza misja albo czekanie aż Seth przyniesie jakieś nowe zlecenia do zrobienia. Niby mieli dwa wyjścia z sytuacji, ale zawsze też można by pójść coś zjeść wypić czy coś. W sumie było wiele wyjść z sytuacji w tej chwili.

Ostatnio edytowany przez Lilianna (2018-11-12 18:52:59)

Misja grupowa, normalna - Lilianna & Mizuki - post #2

      Młode wróżki nie widząc żadnego zlecenia, które przypadłoby im do gustu szybko doszły do porozumienia, że jednak wezmą pod uwagę te prostsze zlecenia. Ani Mizukiemu, ani Lilianie nie uśmiechało się czekanie paru godzin na zaktualizowanie tablicy, żadne z nich też nie pomyślało o tym, żeby na przykład umówić się na kolejny dzień i wtedy też sprawdzić jak sprawa będzie wyglądała. Oboje woleli działać od razu i zaczęli jeszcze raz przeczesywać tablicę z ogłoszeniami.
   Biorąc pod uwagę zlecenia z niższej półki, o znacznie niższym wynagrodzeniu dużo łatwiej było im coś znaleźć. Mizuki na przykład od razu zauważył wcześniej wspomniane zlecenie polegające na sprzątaniu dzielnicy portowej. W oko wpadły mu także ogłoszenia o dumnych tytułach "Zaginiony pierścionek", "Szczury w kanałach", a także jedno napisane w bardzo prostym języku z masą błędów ortograficznych, które mówiło o pomocy w polu.
   W tym czasie Lilianna również wyłowiła kilka prostszych zleceń w tablicy, których podjąć się mógł każdy, nawet zupełnie początkujący mag. "Nocne hałasy", "Pomoc w szpitalu" czy "Problem z dzikimi psami" to tytuły jakie rzuciły się jej w oczy. Przeczytała też jedno nietypowe ogłoszenie czy raczej wyzwanie oferujące nagrodę pieniężną dla tego komu uda się je wykonać. Miało ono polegać na zjedzeniu największego steku w mieście.
   Nie było więc większego problemu jeśli zadowalały ich prościutkie zadania dostępne od ręki. Wystarczyło tylko uzgodnić między sobą, którego z nich powinni się podjąć i ruszać w drogę. Jeśli jednak chcieli zająć się czymś bardziej dochodowym to niestety nadal na nic takiego nie natrafili.

-No tak miałam nadzieję, na szybszą formę zarobienia pieniędzy - westchnęła pod nosem. Nic nie mogła na to poradzić jak mus to mus. W sumie jeżeli teraz nie znajdą żadnych misji zawsze mogą umówić się na dzień później albo poczekać aż Seth przyniesie inne zlecenia z miasta. Spojrzała jeszcze raz na tablicę ogłoszeniową w poszukiwaniu misji, która by ją w jakiś sposób zaciekawiła, wysłuchała slow Mikoto.
-Brzmi nie najgorzej. Ja znalazłam misję pomoc w szpitalu, pomoc z dzikimi psami albo zlecenie na... zjedzenie największego steka w mieście?! Co... Co to za zlecenie w ogóle? - rzekła zdziwiona. Aż potrząsnęła głową na boki niedowierzająca temu co widzi. To zlecenie wydawało się bezsensu.
-Co byś wziął Mizuki-san? - rzekła spoglądając na chłopaka. W końcu wypadało by się dogadać co do misji. I ustalić co powinni wziąć. Najbardziej przemawiało do niej zagubiony pierścionek albo pomoc w szpitalu.  Jednak wypadało by poczekać i zobaczyć co wybierze Mi-chan.

Ostatnio edytowany przez Lilianna (2018-11-12 21:43:48)

-Pomoc w szpitalu wydaje się w porządku, nie znam się na tym specjalnie, ale to chyba najlepsze zlecenie z tych wszystkich jakie tu mamy. No to bierzemy tą misję! - rzekła na spokojnie do chłopaka. Na sam koniec uśmiechnęła się. Zerwała misję z tablicy ogłoszeniowej. Oboje byli zgodni co do misji więc to dobrze świadczyło.
-Ciekawe czy jest tu jakiś adres... - rzekła i znowu spojrzała na tablicę ogłoszeniową. Miała nadzieję, że znajdzie tam pomocny adres, który wskaże im drogę. W końcu jakieś dane musieli tam wypisać, nie? To zlecenie nie powinno być trudne, ale nie wiedziała co znajdzie na miejscu więc aktualnie mogła jedynie zgadywać. Zapach szpitala źle jej się kojarzył, nie lubiła tam przebywać, ale w końcu pomoc innym to ważna sprawa dlatego też taka misja to tak jakby dobry uczynek. Tylko, że dodatkowo jeszcze za to płacą. Dwa w jednym.