Mage Guild Wars

Wybranie misji poszło nam całkiem sprawnie, nawet nie było żadnych wątpliwości co do naszego wyboru. Aż dziwne, że tak dobrze zgodziliśmy się w tej kwestii. Lilianna od razu przeszła do sprawdzania informacji na kartce, więc również postanowiłem się do tego dołączyć. Co ciekawe poza adresem nie można było z niej nic więcej wyczytać, może często przysyłają do gildii zlecenia i każdy wie o co chodzi. Jest tez opcja, że sam tytuł jest na tyle jasny, że nie potrzeba więcej informacji. Najwidoczniej musimy pojawić się na miejscu, by otrzymać szczegóły odnośnie aktualnej sytuacji.
W pewnym momencie, podczas dalszego przeglądania zlecenia, dostrzegłem mężczyznę, który wparował do pomieszczenia. Ktoś z gildii? W sumie ciężko mi było stwierdzić, nie znałem większości osób. Dopiero jego słowa sprawiły, że zwróciłem na niego więcej uwagi. Rozejrzałem się po sali, by sprawdzić czy nikt nie zmierza już do niego. Trzeba przyznać, że bardzo się zdziwiłem widząc niemal pustą salę. Kiedy wszyscy zdążyli sobie stąd pójść? Wybieranie misji musiało wciągnąć nas na spory kawałek czasu. Skoro nikt inny nie był chętny do pomocy, to nie mieliśmy wielkiego wyboru.
-Chyba przydałoby się chociaż dowiedzieć o co chodzi. Może odłożymy szpital na inny dzień?-zwróciłem się do Lilianny. Nie wiedziałem jak zareaguje na te sytuację, ale mnie bardzo ciekawił powód, dla którego ta osoba tak bardzo się spieszyła.-Można wiedzieć co się stało?-powiedziałem do mężczyzny, powoli idąc w jego stronę. Nie miałem pojęcia czy zdecyduję się na pomaganie jemu, jednak ciekawość póki co wygrywała.

Misja grupowa, normalna - Lilianna & Mizuki - post #4

     Było tak jak pomyślał Mizuki. Poszukiwania zadania zabrały więcej czasu niż mogło się wydawać. Od momentu kiedy dwójka wróżków się spotkała do chwili wparowania do sali nieznajomego mężczyzny minęła godzina, może więcej. Zwyczajnie podczas rozmowy i przeszukiwania tablicy nie zauważyli upływu czasu. Nie umknęło im jednak pojawienie się obcego mężczyzny. Podobnie z resztą jak oni i różowowłosa za kontuarem to na nim skupiła swoją uwagę.
   Obydwoje Liliana i Mizuki podeszli bliżej nieznajomego chcąc się dowiedzieć co się stało. Mężczyzna miał dostatecznie dużo czasu, aby złapać oddech. Wyprostował się i spoglądając w twarze młodych magów skłonił im się lekko. - Nazywam się Marcos Fellow - zaczął od przedstawienia się. Był wysokim mężczyzną mierzącym zapewne ze dwa metry, może nieco mniej. Miał na sobie czarne spodnie i tego samego koloru marynarkę. Jego twarz pokrywała siwa równo przystrzyżona broda. Włosy tego samego koloru długie do łopatek miał zaczesane do tyłu i związane na karku.
   - Służę państwu Roswall. Byliśmy w drodze do Magnolii kiedy wpadliśmy w zasadzkę na trakcie. Większa część służby zginęła próbując stworzyć okazję, abym mógł wyprowadzić dzieci pana Roswalla. - mówił powoli, a jego głos teraz kiedy odzyskał oddech brzmiał ponuro, ale wyjątkowo spokojnie. Podobnie wyglądała jego twarz, była jakby wyrzeźbiona z kamienia. Choć na jego czole można było dostrzec kropelki potu. - Panienka jest bezpieczna w mieście, ale panicza nie udało mi się wyprowadzić. - dopowiedział swoją krótką historię i magowie mogli już mieć pojęcie jak brzmieć będą jego kolejne słowa.
   - Chce wynająć magów, aby uratować panicza. - powiedział to czego można było się łatwo domyślić.

Ostatnio edytowany przez Straznik 2 (2018-11-15 10:12:46)

W odpowiedzi na przywitanie mężczyzny, również skłoniłem się w jego stronę. Nie przerywając mu, dałem czas na przedstawienie sytuacji, w której potrzebował naszej pomocy. Nieco ciężko jest utrzymać normalny kontakt wzrokowy, gdy twój rozmówca jest tak wysoki, jednak mimo wszystko starałem się to zrobić. Słysząc jego słowa postanowiłem nieco mu się przyjrzeć, faktycznie nie wyglądał jak pierwsza lepsza osoba wzięta z miasta. Zadbany wygląd i ubiór, można było się od razu stwierdzić, że w jego słowach jest coś z prawdy. Jego głos był nieco zbyt spokojny, jak na kogoś kto ma jakiś poważny problem, jednak wyglądał na kogoś kto by zmyślał. Podczas mojego myślenia nad sytuacją, Lilianna wyraziła już swoją chęć pomocy. Zadanie wydawało się być trudne, lecz może będziemy w stanie jakkolwiek pomóc skoro jest nas dwójka.
-Nie możemy tego tak zostawić.-westchnąłem i znów przywdziałem swój uśmiech, w końcu z zamyśloną miną raczej nie jestem zbyt wiarygodnym rozmówcą.-Na pewno zrobimy wszystko co w naszej mocy by pomóc w uratowaniu go.-dodałem w stronę mężczyzny, mając nadzieję, ze fakt znalezienia chętnych magów nieco złagodzi wcześniejszy stres. Nie miałem całkowitej pewności, co do tego czy uda nam się podołać zadaniu, ale nie trzeba było spróbować. W sali była całkowita pusta, a znalezienie poza gildią maga może być trudne, kto wie co przez ten czas może się stać.
-W takim razie będziemy potrzebować wszystkich informacji jakie Pan posiada.-dodałem po chwili zastanowienia, w końcu nie wiedzieliśmy nawet od czego zacząć.

Miała wątpliwości co do misji to było pewne w stu procentach. Nie była to misja typu posprzątaj, zanieś, pozamiataj, w tym przypadku liczyło się ludzkie życie. Mimo wszystko wiedziała, że tej sprawy tak nie zostawi. Nawet jeżeli ryzyko było duże chciała zaryzykować. Nie była sama, we dwójkę więcej zrobią to z pewnością. Dlatego też w milczeniu słuchała słów kamerdynera. Mówił dziwnym tonem bez emocji co jej się nie podobało. Ale ni miała na to wpływu więc po prostu odczekała aż skończy mówić. Spojrzała w oczy Mizukiego i uśmiechnęła się lekko.
-Wchodzę w to! A ty partnerze? - rzekła wesołym tonem puszczając mu oczko. Świat do odważnych należny nie ma co. Teraz pozostało jakoś zacząć tą misję.
-Wie pan gdzie możemy zacząć poszukiwania, w jakim miejscu? Musimy mieć jakiś trop by zacząć poszukiwania chłopaka. Wspomniał Pan o wschodnim trakcie gdzie to jest? - Bez takich podstawowych informacji nic nie zrobią. Teraz pozostało czekać na jakieś wskazówki co do całej tej misji.

Misja grupowa, normalna - Lilianna & Mizuki - post #6

     Magowie ostatecznie zdecydowali się podjąć zlecenia mężczyzny, który lekko skinął głową. Prawdopodobnie w geście podziękowania za szybką i pozytywną odpowiedź w jego sprawie. Dwójka magów miała jednak jeszcze pytania, na które oczywiście siwy mężczyzna od razu odpowiedział.
   - Wszystko stało się jakąś godzinę marszu głównym traktem z wschodniej bramy. Z pewnością nie ominiecie miejsca zasadzki, nie wierzę, aby wszystko zostało uprzątnięte. - odpowiedział najpierw na pytanie Lilianny. Po tym przeniósł spojrzenie na towarzysza dziewczyny i jemu również odpowiedział.
   - Niestety nie wiem. Panicz na równi ze mną kiedy nagle się potknął. Widziałem tylko, że zaraz został okrążony. Nie wiem jednak dokładnie co się stało, bo straciłem ich z oczu. Wierzę jednak, że paniczowi nic poważnego się nie stało. Gdyby chcieli wszystkich po prostu zabić zapewne by mnie tutaj teraz nie było. - powiedział w pełni przekonany w trafność swoich słów.
   - Czy macie jeszcze jakieś pytania? - zapytał i jeśli magowie mieli jakieś dodatkowe pytania postara się na nie jak najdokładniej odpowiedzieć. Jeśli nie było kolejnych pytań. - W takim razie udam się teraz do garnizonu straży. Dołączę do was kiedy poinformuje władze co się stało. - powiedział po czym ponownie skłonił się lekko i szybkim krokiem wyszedł z budynku.

Jeśli nie pojawią się kolejne pytania możecie śmiało dać z/t do terenów Fiore

-No to chyba wiemy gdzie już szukać - rzekła na głos bardziej do siebie niż dwójki obecnych. Choć Mizuki jeszcze zapytał o to co stało się z chłopakiem, na to też oczywiście dostali odpowiedź. Jakąś taką niepełną, ale zawsze  to coś.
- No to ruszamy! -rzekła wesoło niczym okrzyk bojowy. Pierwsze co musieli zrobić to pójść i się rozejrzeć tam gdzie została zrobiona zasadzka aby dowiedzieć się czegoś więcej na temat tego całego zamieszania. A potem to się zobaczy. Grunt żeby dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej sprawy i ją kiedyś rozwiązać. Ta przydoga we dwójkę nie może być nudna, w końcu im więcej osób tym weselej. Nie zawszę, ale no. Wiadomo o co chodzi.

z/t Tereny Fiore

Weszła do sali głównej swojej Gildii otwierając drzwi z hukiem. Właściwe to nie wiedziała czemu to zrobiła, miała na to ochotę. Całą drogę właściwie przemilczała no chyba, że Senta coś tam jeszcze mówił to postarała się mu odpowiedzieć. Złapała za drewniany kij, który ciągle był na jej plecach i ścisnęła go, a po chwili robiła nim pół obroty z nudów. Swoje kroki skierowała prosto do ogłoszeń na tablicy z nadzieją, że znajdą się jakieś zadania godne dwójki początkujących magów. Jej ostatnia misja nie była trudna, ale widoki jakie tam zostały na długo pozostaną w jej pamięci. Grunt żeby teraz znalazła coś mniej... intensywnego i powinno być w porządku.

Misja grupowa - normalna - Lilianna & Senta - post #1

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Dzień zapowiadał się całkiem miło. Południe dawało o sobie znać, gdyż na zewnątrz było jeszcze bardziej duszno niż wcześniej. Ptaki latały sobie swobodnie po niebie, wiatr lekko poruszał gałęziami drzew, a z domów wydobywał się zapach pysznych obiadów, które czekały tylko, aż domownicy zabiorą swoje łyżki i zaczną delektować się ich smakiem. Nawet gildia świeciła pustkami w ten dzień. Tylko dwójka magów szukających jakiejś przygody krążyła po budynku zastanawiając się co dalej. Senta stał przy tablicy szukając odpowiedniego zlecenia podczas gdy Lilianna machała swoim kijem z nudów. Można powiedzieć, że nic ciekawego, gdyby nie fakt, że przed drzwiami do budynku słychać było przytłumiony głos i stukanie. W pewnym momencie drzwi gildii otworzyły się z hukiem, a do środka wparowała jak gdyby nigdy nic cała poobijana i kulejąca staruszka.
- Pomocy - powiedziała ostatkami sił.
Upadając na ziemię upuściła laskę, którą do tej pory się podpierała. Widać było gdzieniegdzie krew wypływającą z ran zadanych jej nożem lub innym podobnym narzędziem. Miała na oko 165 cm wzrostu, cała w zmarszczkach o siwych włosach i szarych oczach. Ubrana w sukienkę, która z barwy czarnej zrobiła się lekko czerwona, a do tego zdobił jej ubranie cienki pasek umocowany na wysokości bioder o barwie białej. Szok spowodowany tym zdarzeniem mógł zaskoczyć dwójkę magów. Co się tej kobiecie stało? Pewnym było, że wyglądała jak tysiąc nieszczęść i jeśli szybko się jej nie pomoże, głębokie rany sprawią, że umrze na oczach magów. Jej wzrok był nieprzytomny, usta lekko uchylone i chyba nawet nie kojarzyła gdzie się obecnie znajduje. Gdzieś za drzwiami słychać było szepty. Mogło to tylko oznaczać, że tłum gapiów zebrał się, aby sprawdzić co się dzieje. Chyba szykowało się na jakąś grubszą akcję. Co na to wierni sobie towarzysze?

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2019-01-02 18:34:15)

Przeglądali tablicę zleceń, kiedy po raz kolejny tego dnia drzwi zostały otwarte z hukiem, a następnie weszła do środka ciężko ranna osoba. Od razu odwrócił się na piętach i zaczął maszerować w kierunku nieznajomej, kiedy usłyszał rozkaz od Lili, która minęła go biegnąc do kobiety. Po zbliżeniu się do rannej próbował szybko oszacować jej stan. Wiele siniaków i ran ciętych, które zostały zadane jakimś ostrzem krótkim. Szanse na przeżycie w tym miejscu miała niewielkie chyba, że jego towarzyszka znała jakieś zaklęcia medyczne w co wątpił. Nim jednak uklęknął aby przyjrzeć się kobiecie bliżej usłyszał kolejne polecenie.
-Wystarczy poprosić. - Odburknął i podszedł do drzwi, po czym z lekkim uśmiechem do przechodniów zamknął je. Następnie w miarę szybkim krokiem wrócił do staruszki. Ilość ran była zbyt duża, aby wszystkie je zatamować, więc musieli się ograniczyć do tych najgorszych. Pierwsze co sprawdził to czy z jakichś ran krew tryskała, a nie jedynie płynęła. Takimi ranami trzeba się zająć na początku, gdyż o wiele szybciej traci się przez nie krew i są mniejsze szanse na to, że same się zakrzepną. Ważny był także kolor krwi, ale nie pamiętał już które było trzeba leczyć jako pierwsze.
-Zbyt dużo ran. - Odrzekł szeptem pod nosem.
-Rozbierzmy ją. Trzeba sprawdzić czy nie posiada żadnych głębszych ran, którymi trzeba się zająć natychmiast. Płytkimi ranami nie ma co teraz sobie zawracać głowy, bo i tak jest ich zbyt dużo. - Musieli jak najszybciej zatamować najgorsze krwawienia, albo straci zbyt dużo krwi i umrze.

user bluźni, user bluźni, user bluźni. Tylko nie to, tylko nie to! Nie chce widzieć tego jeszcze raz! Co to ma być do jasnej cholery?! Czemu to jej się działo, czemu? Nie mogła tego pojąć.
-Nie, nie, nie, nie, nie. Ona nie może umrzeć. Nie chce tego widzieć, nie znowu... - mówiła nerwowo do siebie uciskając ranę. Jej płaszcz już dawno zmienił kolor na czerwony i był już jedynie do wyrzucenia. Zmarszczyła brwi, była wściekła. Zacisnęła zęby i na propozycje Senty się zgodziła zaczęli więc rozbierać kobietę. Przyłożyła znowu płaszcz do rany na brzuchu, jednak wiedziała, że to nic nie da. Jej rany były za głębokie. Co to ma być?! Nie znowu... Jej ręce, ubranie, dosłownie wszystko było już w krwi. Bez magii leczącej nie mogli nic zrobić. Nic. Dlaczego to się dzieje? Dlaczego śmierć ostatnimi czasy idzie jak cień. Nie mogła tego pojąć.
-Musimy jej pomóc, nie wiem jak, ale musimy. Ona nie może zginąć. Nie może - mówiła dalej nerwowo. Nie wiedziała co może zrobić albo jak jej pomóc. Nie była medykiem, na leczeniu się nie znała, ale jedyne co chciała zrobić to pomóc jej z całego serca by znowu cień śmierci jej nie dosięgł.

Ostatnio edytowany przez Lilianna (2019-01-02 21:39:16)

Misja grupowa - normalna - Lilianna & Senta - post #3

Chyba jako jedyny z tej całej sytuacji trzeźwy rozum miał Senta. Widać było na pierwszy rzut oka, że zna się na rzeczy. Podczas gdy Lilianna nerwowo uciskała ranę kobieta, aż warknęła z bólu. Takie uciskanie spowodowało, że zabolało ją jeszcze bardziej niż dotychczas oraz krew z już głębokiej rany, zaczęła płynąć jeszcze szybciej. Wiadomym było, że dziewczyna tego nie chciała. Widok, który ujrzała wcześniej widocznie odcisnął piętno na jej psychice. Nie jeden potrafił całkowicie stracić rozum w takiej sytuacji, choć byli też wyćwiczeni, którzy potrafili mimo wszystko zachować zimną krew.

Najlepiej zachował się Senta odciągając dziewczynę od staruszki. Powiedział, żeby się uspokoiła po czym przystąpił do działania. Mądrze wykorzystał przedmioty, które miał pod ręką i z jednej połowy płaszcza oraz paska, który nosiła kobieta, zrobił coś na wzór "opatrunku" czy jakkolwiek można było to nazwać. Podczas gdy Lilianna potrzebowała czasu, aby ochłonąć młody mag wycierał pozostałe rany, które okazały się dużo płytsze i mniej niebezpieczne dla zdrowia niż ta na brzuchu. Oznaczało to, że kobieta nie jest w takim strasznym stanie jak mogła się wydawać, ale utraciła sporo krwi co ważyło nad jej losem. Chłopak przyciskając lekko drugi kawałek płaszcza do rany sprawił, że ta już nie krwawiła mocno. W znacznym stopniu zatamował krew, co raczej oznaczało, że jeśli szybko znajdą jakąś pomoc to staruszka będzie żyła. Najważniejsze było to, aby oddać ją w odpowiednie ręce.

Po raz kolejny drzwi do gildii szybko się otworzyły, a obracając swoją głowę mogli dostrzec, że chyba z nieba im spadła kobieta ubrana w biały fartuch. Jasne blond włosy sięgające do ramion oraz piękne błękitne oczy na tyle, że dało by się utonąć w ich barwie to chyba pierwsze co można w niej zauważyć. Spoglądając na całą sytuację szybko zbliżyła się do dwójki towarzyszy i babuni. W jednej ręce trzymała szklankę wody, a w drugiej natomiast świeży opatrunek. Obejrzała to co zrobił Senta i rzekła z lekkim, lecz czarującym uśmiechem na ustach.
- Widać spóźniłam się, ale dobra robota. Dzięki wam ta pani będzie żyła - odpowiedziała miłym głosem i przyjemnym dla ucha - jestem lekarzem z pobliskiego szpitala, ktoś zauważył staruszkę i szybko przyleciał do nas po pomoc. Bałam się, że nie zdążę, jednak widzę, że dobrze się nią zajęliście.
Po tych słowach podała babci szklankę wody, aby się napiła. To powinno jej choć trochę ulżyć i w końcu szybciej dojść do siebie.
- Ja się nią zajmę, zaniosę ją tam gdzie trzeba, a wy możecie mi pomóc.
W tym momencie można było usłyszeć ciche słowa babci, która chyba z lekka dochodziła do siebie.
- Mu-sicie... Mój syn... po-rwali go... Droga do Ca-Elum...
Tylko tyle zdążyła powiedzieć, aż jej powieki nie zamknęły się, a sama straciła przytomność. Wyglądało na to, że straciła dużo siły, więc przydałoby się pomóc lekarce. Z drugiej strony jednak prosiła o uratowanie jej syna. Co zrobi Lilianna wraz z Sentą?

Lili się odsunęła i to pozwoliło Sencie działać. W miarę szybko wykonał prowizoryczny opatrunek i przejrzał resztę jej ciała. Szkoda, że nie jest to jakaś młoda dziewczyna, aby chociaż mógł nacieszyć wzrok jej walorami, ale widać zabrakło mu dzisiaj szczęścia. Krwawienie w końcu udało się ograniczyć, kiedy do środka wparowała kobieta w stroju pielęgniarki i zmieniła prowizorkę w prawdziwy opatrunek. Dzięki temu ryzyko śmierci staruszki mocno zmalało, ale i tak zdziwił się gdy dziewczyna z szpitala podała ofierze szklankę wody. W końcu rana na brzuchu jest dosyć głęboka i kto wie czy nie sięga żołądka, a wtedy ta woda może spowodować bóle, albo nasilenie krwotoku. Przynajmniej tak na chłopski łeb. Chociaż skoro jest pielęgniarką to pewnie zna się na rzeczy. Chwilę później usłyszeli słowa staruszki, która mówiła coś o porwanym synu. Według niej został zabrany do Ca-Elum. Zaskoczyła go z kolei decyzja Lili, która zamiast skupić się na ratowaniu chłopaka, planowała najpierw przetransportować staruszkę do szpitala.
-Ty tu rządzisz Lili, ale raczej transportem może się zająć kilku cywili, którzy pewnie nadal stoją przed gildią. My natomiast powinniśmy udać się w kierunku Ca-Elum. Skoro jej syn został porwany to naszym obowiązkiem jako magów jest go ratować. Natomiast do pomocy tej staruszce nie jest potrzebna akurat nasza pomoc, bo może to zrobić ktokolwiek.

Spojrzała na Sente marszcząc brwi. Nie mogła uwierzyć, że bardziej zależało mu na uratowanie chłopaka niż tej kobiety, która tutaj leży i jest właściwie pół żywa. W końcu mieli ją przed nosem i mogą ją uratować, a chłopak nawet nie wiadomo czy żyje.
-Co prawda nie znam się na pierwszej pomocy, ale to ona potrzebuje pomocy bardzie niż chłopak, który nie wiadomo czy jeszcze żyje! - podniosłą nieco głos marszcząc brwi.  W tej chwili kobieta podniosła się i zawołała pomoc. Spojrzała na nią zdziwiona. Dogadujemy się extra, nie ma co.
-Niech będzie - rzekła ostatecznie patrząc na pielęgniarkę. W sumie i tak niewiele by jej pomogła, lepsze to niż nic.
-Przydałoby się więcej informacji gdzie się chłopak znajduje- dodała po chwili. W sumie powinna zmienić też ubranie, bo to się do niczego nie nadaje. A jeżeli będzie tak panikować to kolejne misję będą niemal niemożliwe do zrobienia. Trzeba się wziąć w garść.
-Pójdę się przebrać - rzekła bardziej do siebie niż do obecnych tutaj. Zniknęła z ich oczu i poszła do swojego pokoju, wyrzuciła brudne ubrania od krwi, na szybko przemyła twarz i ubrała czyste ubrania, podobne do tych co miała wcześniej. ubrana i czysta wróciła do sali głównej Fairy Tail.

Misja grupowa - normalna - Lilianna & Senta - post #5

Jak można było zauważyć Lilianna miała zupełnie inne podejście do obecnej sytuacji niż Senta. Dziewczyna wolała uratować starszą panią, która była w ciężkim stanie, niż ruszyć z odsieczą na pomoc chłopakowi. Z jednej strony było to zrozumiałe. Widząc cierpienie drugiej osoby chce się go od tego uwolnić. Co jednak mogła zrobić sama, skoro nawet pierwsza pomoc jej nie wyszła? Wiadomym było, że w szpitalu dużo lepiej się nią zaopiekują. Mają tam potrzebny do tego sprzęt i wykwalifikowane osoby, które już nie raz radziły sobie z takim problemem.

Senta nie zgadzał się z dziewczyną. On wolał zostawić staruszkę w dobrych rękach i spełnić jej życzenie. Pragnął ruszać w pościg za jej synem. Jego zachowania tak samo jak Lilianny nie można było krytykować. Obecnie było to chyba najlepsze wyjście, biorąc pod uwagę to, że nic innego nie mogli zrobić. Co prawda mieli wyjście, olać to i zająć się swoimi sprawami, jednak czy emocjonalna Lilianna i jej partner chcą zobaczyć jak tuż koło nosa umyka im życie?

Ich kłótnia nadal trwała. Dwa zupełnie inne charaktery i dwa różne zdania. Właśnie tego można było się spodziewać, gdy towarzyszami zostają osoby o zupełnie innych poglądach. Mimo tego widać było, że starali się jakoś umykać na to oko. Połączyły ich zapewne silne więzi, których za nic nie chcieli przecinać. W końcu towarzysza ma się na całe życie, prawda?

Zamiast od razu ruszyć z odsieczą, aby jak najszybciej zwiększyć szansę na przeżycie chłopaka, młodzi magowie postanowili, że po prostu jak gdyby nigdy nic pójdą się przebrać. To była ich decyzja, dlatego Lilianna wróciła się do swojego domu i umyła mniej więcej twarz, a następnie zdjęła swoje ubranie już brudne w krwi i założyła nowe. Po tym wszystkim wróciła do gildii, w której czekał już na nią jej towarzysz. On także postanowił się przebrać, skoro już dziewczyny nie było, jednak zrobił to na miejscu z uwagi na to, że gildia i tak świeciła totalnymi pustkami. Wyglądało na to, że są chyba gotowi do drogi, a przynajmniej takie stwarzali pozory. Czy tak było naprawdę?

Następny post proszę tutaj: Tereny Fiore

Dziewczyna ubrana była w podobny strój jak wcześniej więc długo się jej nie przyglądał. Bardziej skupiał się na zadaniu jakie ich czeka, bo od nich zależy co dalej będzie z porwanym chłopakiem. On jednak nie liczył na to, że obejdzie się bez krwi i trupów, ponieważ dzięki dziennikowi od dawna wiedział jak wygląda życie maga. Zabij lub zostaniesz zabity. Zabijaj dla ochrony niewinnych. Ktoś musi mieć krew na rękach, aby inni jej nie mieli. Dlatego zdecydował, że to on będzie tę krew miał na rękach i zaakceptuje to, że stanie się mordercą. Był całkowitym przeciwieństwem Lili, która widocznie ma jakąś traumę odnośnie umierających ludzi. Chociaż dłużej jest pełnoprawnym magiem to nadal jest młodsza od Senty co widać po jej podejściu do pracy jako mag. Bez słowa wyszedł za dziewczyną i udali się na tereny Fiore.

z/t -> tereny Fiore

W końcu po dłuższej, nieco bezcelowej, podróży udało mi się wrócić do Magnolii. Trzeba przyznać, że trochę mnie tu nie było. Najpierw treningi, później Hantō, jakoś nigdy nie było po drodze do tego miasta. Mimo to nie czułem zbytniego zmęczenia, pewnie przez to, że droga powrotna nie dość, że była powolna, to jeszcze pełna przerw i odpoczynku. Jak widać niezbyt spieszyło mi się do jakichkolwiek obowiązków, Mimo to, w tym momencie miałem ochotę zająć się czymś bardziej wymagającym, niż błądzenie po mieście. W moim przypadku jedynym wyjściem z tej sytuacji było udanie się do gildii po misję, co też oczywiście zrobiłem. Przecież nie trzeba od razu zabierać się za coś trudnego, prawda?
Wkroczyłem do budynku i od razu skierowałem się w stronę tablicy. Nie przejmowałem się osobami, które również się tu znajdowały, lecz moja trasa wyjątkowo nie była zbyt wymagająca, więc najwidoczniej nie było tu ogromnych tłumów. Cóż, każdy zajmuje się swoimi sprawami, więc póki co nie mam powodu by się nimi przejmować. Gdy już dotarłem do tablicy pełnej różnorakich kartek, zacząłem poszukiwać takiej, która zapewniłaby mi jakąś prostą misję.

Przez pewien czas przeglądałem tablicę w poszukiwaniu czegoś interesującego. Całkiem zadziwiający był fakt, że udało mi się szybko znaleźć nawet kilka prostych misji. Muszę jednak przyznać, że wiele z nich nie przyciągnęło na długo mojej uwagi. Sprzątnie? Pomoc w zakupach? Miałem ochotę na coś bardziej oryginalnego niż co zastałem. Całe szczęście trzecia z kartek wydawała się być już bardziej interesująca.-Nietypowy ogródek, tak?- powiedziałem do siebie dalej przyglądając się kartce, a po chwili na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Sama chęć odkrycia co tak bardzo odbiegało w tym miejscu od normy, była wystarczającą zachętą.
Nie zwlekając postanowiłem podjąć się misji, która była dosyć kuszącą propozycją na spędzenie czasu, a jakby nie patrzeć w tym momencie chodziło mi głównie o to. Ponownie zacząłem się przyglądać trzymanej już kartce, jednak tym razem dostrzegłem dopisek z określoną lokalizacją spotkania. Nie miałem na co dłużej czekać, więc wyruszyłem we wskazane miejsce. Było ono opisane dosyć ogólnie, lecz miałem nadzieję, że nie przysporzy to dodatkowych problemów.

z/t -> Fiore -> Wielka równina

Ostatnio edytowany przez Mizuki (2019-01-28 01:46:46)

      Po zjawieniu się w siedzibie gildii chłopak podszedł od razu pod ścianę ze zleceniami w celu znalezienia jakiegoś odpowiedniego dla siebie. Przeglądał oczywiście te ze znikomym stopniem zagrożenia o niskim poziomie trudności, nie zamierzał się porywać z motyką na słońce, mógłby nie tylko stracić czas w przypadku niepowodzenia, ale również przypłacić błąd uszczerbkiem na zdrowiu, a może i nawet życiu. Zależało mu na jak najszybszym zdobyciu pieniędzy, jednakże na początku bardziej liczył na zdobycie doświadczenia, bo to właśnie dzięki niemu będzie w stanie więcej zarabiać w przyszłości.
      Niektórzy członkowie gildii zwracali na srebrnowłosego uwagę, był przecież nowy w Fairy Tail, a nikt go przecież nie znał, jednak wstydził się do kogokolwiek zagadać, był zbyt nieśmiały. I chociaż tl miejsce gwarantowało mu ciepły posiłek, napoje i to nie tylko procentowe, a także rodzinną atmosferę, to jednak na razie zachowywał dystans. Nie chciał bowiem przynieść wstydu gildii, a ponieważ nie posiadał w swoim arsenale bojowym wielu zdolności, musiał działać na własną rękę, przecież symbol gildii nie zniknie ot tak z jego ciała, prawda? Przecież wykonuje zlecenia właśnie w imieniu Fairy Tail.
      W każdym razie na ten moment musiał znaleźć odpowiednie zadanie, dlatego z uwagą przyglądał się dostępnym ogłoszeniom. Ktoś z boku mógłby z łatwością zauważyć, że się spieszy, bohater dość szybko wertował kartki w celu znalezienia tej odpowiedniej, zamierzał jakąś zabrać i od razu ruszać przed siebie.

Tradycyjna misja prosta dla Lilianny
Post #1

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

      Nic tak nie relaksuje maga, jak odpoczynek w siedzibie jego własnej gildii, nieprawdaż? Lilianna korzystała z wolnego czasu i mogła czuć sie naprawdę odprężona, to właśnie jeden z tych momentów, kiedy człowiekowi zupełnie nic się nie chce. Tym bardziej, jeśli chwilę wcześniej w Twojej głowie pojawiły się myśli o Twoim ojcu znajdującym się na drugim końcu świata, a razem z nimi tęsknota, determinacja, chęć działania. Nie, to jest teraz zupełnie niepotrzebne, liczy się błogi stan ducha i lenistwo, a co tam!
      Ale nie można przecież wiecznie siedzieć bezczynnie, szczególnie w czasach, kiedy potęga smoków rozprzestrzenia się powoli po całym świecie. Nadchodzi moment, w którym trzeba wstać, wziąć dobrze płatne zlecenie, wykonać je, potrenować, a potem zrobić to samo od nowa jakieś dziesięć tysięcy razy. To własnie dzięki takiemu zabiegowi można zyskać siłę potrzebną do walki ze smokiem, ale co tam, przed młodą wróżką przecież jeszcze długa droga.
      Kiedy tak siedziała wygodnie na fotelu, do jej uszu dobiegły wesołe okrzyki radości z zewnątrz, pomieszane były one z nawoływaniem oraz hucznymi dźwiękami zarówno talerzy, jak i trąbek. Nikt poza nią zdawał się nie zwracać uwagi na to wszystko, ale może to dlatego, że każdy skupiony był na dobrej zabawie i alkoholu. Poza tym większość siedziała w głębi sali, ona znajdowała się na uboczu nieopodal wejścia, w każdym razie chyba tylko ona mogła usłyszeć wspomniane dźwięki, które z pewnością odtrąciły ją od rozmyślań.

      Nasz młody mag musiał poświęcić odrobinę swojego czasu na poszukiwanie właściwego zadania, bowiem zdecydowana większość wymagała od zleceniobiorcy chociaż odrobiny doświadczenia bojowego. Dopiero po przejrzeniu kilkudziesięciu ogłoszeń znalazł takie, które wydawało mu się odpowiednie, dotyczyło eskorty grupy muzyków i ochrony ich dóbr. W końcu co złego mogłoby się stać w trakcie podróży muzyków, nieprawdaż? Zadowolony po wykonaniu wcześniejszej misji zerwał wybraną kartkę, przejrzał ją dokładnie, po czym schował do kieszeni i od razu wstał z kszesła. Przed wyjściem postanowił skorzystać z toalety i zjeść ciepły posiłek, musiał nabrać sił, bieganie w kółko po Magnolii nieco go zmęczyło, a przecież w gildii mógł zjeść za darmo. Wykorzystał sytuację, ale spieszył się, by zdążyć na umówioną porę i chociaż nie została ona konkretnie określona w treści zgłoszenia, to jednak nie przeszkadzałoby mu, gdyby musiał poczekać na miejscu.
      Srebrnowłosy wyruszył od razu, poprawiając jeszcze przed wyjściem ubranie pogniecone na skutek siedzenia przez dłuższy okres czasu. W porcie od razu zaczął szukać blondynki, ale nie byle jakiej, a takiej, która wyczekiwałaby kogoś konkretnego. Ponieważ o tej porze dnia mógł spotkać w okolicy multum blondynek, skoncentrował się na takich, które widocznie na kogoś czekały. Najpierw udał się bezpośrednio pod wybrzeże, bo myślał, że czeka ich podróż morska i może ktoś akurat stał przy statku? Nie wiedział, gdzie zacząć, zaczął w końcu każdą mijaną blondynkę pytać o imię.
      -Przepraszam, Clair Ellis?

[z/t -> Fiore, Magnolia, Port]

Ostatnio edytowany przez Victor (2019-02-07 16:06:54)