Mage Guild Wars

Misja prosta - Mikoto - #17

    Spotkanie chłopca z kobietą nie należało do najprzyjemniejszych, mimo, że zielonowłosy nie wydusił z siebie ani jednego słowa. Gdyby nie miauczenie kota, spowodowane widokiem swojej pani, która zajmowała się nim przez te wszystkie lata, to prawdopodobnie jego plan wypaliłby i bez przeszkód udałby się do gildii, gdzie tam przekazałby zlecenie komuś innemu, byleby tylko nie widzieć się z czarnowłosą, która przegoniła go z podwórka. Mikoto zatrzymał się i jedynie co zrobił to odwrócił głowę rzucając obojętne spojrzenie, jakby nic go nie obchodziło na tym świecie, a słowa dziewczyny przechodziły przez niego jak przez powietrze. Nie próbował nawet odezwać się jednym słowem, a gdy tylko ogrodniczka wróciła się, z góry założył, że nawet nie chciała go słuchać i natychmiast ruszył w kierunku gildii, by móc spotkać się z siostrą i ponarzekać na to, jakie to koty są okropne.
    Do gildii dotarł w kilkanaście minut i nic nie przeszkodziło w jego podróży, no może poza samym kotem, który zaczął się wiercić i ponownie wystawił swoje pazurki lecz tym razem bezskutecznie. Obserwował okolicę, miaucząc przy okazji co chwilę. Zaś Mikoto zbliżając się do budynku gildii mógł zauważyć przez otwarte wrota, że w środku zostało zaledwie kilka, obcych mu osób. Prawdopodobnie Alex wypędził większość by zajęła się zaległymi zleceniami, lub postanowili wspólnie spędzić czas gdzieś poza gildią.
    Gdy wszedł do środka i rozejrzał się mógł zauważyć, że jego siostry nie ma w pobliżu, zarówno na parterze jak i na piętrze. Oczywiście samego Alexa znajdującego się przy barze był w stanie spostrzec. Opierał się o blat i patrzył przed siebie, a pech chciał, że akurat ujrzał wchodzącego Mikoto. Przeprosił na chwilę, po czym podbiegł do zielonowłosego z zadowoloną mordką.
    Widzę, że dość szybko uporałeś się z zadaniem... ale dlaczego przyprowadziłeś go tutaj? - Zapytał z zaciekawieniem. Nie był w stanie zrozumieć postępowania Mikoto. Prawdopodobnie gdyby w tamtej chwili oddał kota, to nie musiałby się już z nim męczyć, a jego kieszeń powitałaby kilka klejnotów. Blondyn pogłaskał kota po głowie, zaś ten odpowiedział mu jedynie charakterystycznym mruczeniem. Następnie wyciągnął dłonie by przejąć zwierzaka po czym przemówił do młodego wróżka. - Chyba będziemy musieli zanieść go razem, a potem mistrzyni opatrzy Twoje rany. - Odpowiedział spoglądając na zadrapaną dłoń Mikoto.

Misja prosta - Mikoto - #18

    Blondyn spojrzał z lekkim zdziwieniem na twarzy w kierunku Mikoto. Nie takiej odpowiedzi się spodziewał, ale postanowił nie drążyć tego tematu. Miał swoje powody co do tej decyzji i prawdopodobnie tyczyły się tego o czym rozmawiali po tym jak zielonowłosy przyjął zlecenie. Spojrzenie, które rzucił młody wróżek nie zrobiły na nim najmniejszego wrażenia, nadal podtrzymywał swój radosny, może lekko głupkowaty i irytujący wyraz twarzy jak wcześniej. Uśmiechnął się jeszcze bardziej gdy Mikoto na pytanie odpowiedział tym samym. Uwielbiał takie zabawy.
    Widzisz... Jeżeli podczas szukania kota, spowodowałeś jakiekolwiek szkody, to gildia ponosi za to odpowiedzialność... A znając naszą mistrzynie to nie zapłaci ze swojej kieszeni ani skarbca. Ale myślę, że już wiesz po czyj portfel sięgnie, prawda? - Było mu wesoło. Może zabrzmiało to jakby rozmawiał z jakimś dzieciakiem... chociaż zaraz, Mikoto był dzieckiem. Oczywiście nie robił tego specjalnie czy chociażby z powodu tymczasowego znudzenia. Tak samo jak wcześniej zapewne chciał coś przekazać ukrywając sens słów między wierszami i zostawić interpretację tego zielonowłosemu.
    Skoro tak uważasz. Widzę, że strasznie go polubiłeś. - Odparł gdy Mikoto nie chciał pozbyć się kocura oddając go w ręce swojego starszego kolegi tym samym kończąc zadanie. Oczywiście mógł się obawiać, że jeżeli przekaże go Alexowi, to On sam nie zgarnie nagrody, która była zaznaczona na ogłoszeniu. Pozostało jedynie wierzyć mu na słowo, ale z drugiej strony, czy Mikoto był do tego zdolny? Przynajmniej teraz? - Razem z mistrzynią wyszła jakiś czas temu, nie powiedziała gdzie ją zabiera. - Odparł krótko stojąc cały czas obok chłopaka. Nastała niezręczna cisza między rozmówcami więc Alex postanowił przerwać milczenie. Lecz nie zdążył wypowiedzieć ani jednego słowa gdy do gildii dobiegła czarnowłosa dziewczyna, która zajmowała się ogrodem pani Felucii.
    Przepraszam, ale dlaczego tak nagle zniknąłeś? Czyżby coś mu się stało? - Wskazała na zwierzaka, którego trzymał Mikoto, po czym czekała na odpowiedź ze strony chłopaka. Alex stanął sobie z boku i z uśmiechem na twarzy przyglądał się całemu zajściu.