Mage Guild Wars

Misja prosta - Yami - #2

    Początkowo lekko zawiedziony zleceniem, które udało mu się uchwycić od razu, czarnowłosy mag z Grimoire Heart postanowił mimo wszystko spróbować i zrealizować to o co prosił zleceniodawca, który nie był byle kim. Być może młody mag nic nie wie na ten temat i w sumie nic dziwnego, ale Ser Douglaz jest jednym z nielicznych członków szlachty, który posiada prawa do eksploatowania stoczni wedle swojego upodobania. Można śmiało powiedzieć, że jedynie przed królem musi się rozliczać ze swoich grzeszków, o ile ktoś to w ogóle zgłosi.
    Tak więc Yami udał się w podróż do stoczni, która nie tylko była jedną z największych i najwspanialszych budowli na wyspie, ale również największym punktem handlowym po tej stronie świata. Niestety z powodu różnic społecznych, które wyraźnie widoczne są w Ca-Elum, mag z Grimoire Heart bez problemu widział jak słaby i biedni są rozgniatani przez bogatszych, oczywiście w przenośni, którzy swą siłę nabyli za pomocą pieniądza. Stragany w bogate w najwyższej jakości produkty, ładnie zdobione sklepy, a także masa elegancko ubranych ludzi, przy których ciągnęły się chmary biedoty miejskiej.
    Podróż do stoczni zajęła magowi około dwóch do trzech godzin, a na niebie było jeszcze jasno tak więc miał bardzo dużo czasu wolnego nim przyjdzie czas na pracę, tak jak to zostało zapisane w ogłoszeniu. Dookoła wiły się okrzyki kupców, przechwałki szlachty, a także odgłosy żebrania od tych, których nie stać było nawet na własne cztery ściany. Gdy dotarł na miejsce ujrzał ogromne, drewniane drzwi z metalowymi wzmocnieniami. Po obu stronach znajdował się jeden strażnik, który pilnował zarówno wejścia jak i placu przed budowlą. W okolicy kręciło się dużo ludzi, aczkolwiek nikt tak samo jak Yami, nie zmierzał w kierunku stoczni na umówioną w zleceniu zbiórkę.

Misja prosta - Yami - #3

    Podziwiając architekturę wyspy, Yami zbliżał się powoli do celu, w którym musiał zająć się zwykłym, niewyróżniającym, monotonnym i nudnym zleceniem, do którego zdecydowano się jednak zatrudnić maga i to nie z byle jakiej gildii. Zarówno Hantō jak i inne większe miasta pozostałych królestw mają swoje mroczne tajemnice, o których wiedzą nieliczni i każde z nich stara się to zachować w tajemnicy, ale w tym przypadku mówimy o publicznym, ogólnodostępnym miejscu, które na dobrą sprawę czynne jest przez cały dzień, siedem dni w tygodniu. Jakby się nad tym zastanowić to rzuca zupełnie inne światło na całą społeczność Ca-Elum, a nie tylko poszczególne osoby.
    Jak powszechnie wiadomo, usługi które oferuje Grimoire Heart jak i dziesiątki innych mrocznych gildii znajdujących się na wyspie, nie do końca są legalne i moralne, a strach przed silniejszymi magami z wcześniej wymienionych gildii widoczny jest na twarzy każdego, niezależnie od statusu społecznego. Być może wszyscy zdają sobie sprawę o co może chodzić w momencie gdy do akcji wkracza ktoś z wcześniej wspomnianego ugrupowania, ale starają się na to nie zważać i żyć tak jakby nic się nie wydarzyło? Z drugiej jednak strony przedstawia to mroczne gildie, z Grimoire Heart na czele, jako organizacje, które władze trzymają w uścisku, a w rzeczywistości jest jednak inaczej. Yami jako mroczny mag może czuć na sobie spojrzenia pozostałych mieszkańców, w większości strach, ale i pogardę, tylko że w momencie gdyby chciał odpowiedzieć tym samym, ujrzałby twarze, które kompletnie nie zwracają na niego uwagę. Podobnie było z mijanymi żebrakami czy chociażby strażnikiem, który po ujrzeniu zlecenia, które trzymał czarnowłosy, nie wiele mu mówiło. Oczywiście miał prawo nie być wtajemniczony gdyż nie został wynajęty przez zleceniodawcę, a był członkiem regularnego oddziału miejskiego, który bardziej dbał o porządek i strzegł ważnych dla królestwa obiektów, niż działał na usługach szlachty.
    Dlatego Yami nie mógł liczyć na wiele, a do wieczornej pory pozostało jeszcze wiele czasu. Jednakże został świadkiem nietypowego zdarzenia, w którym to drugi strażnik został zaatakowany przez trochę młodszego chłopaka, oczywiście nie w sposób dosłowny, a werbalny. - Co się tak głupio patrzysz?! Przecież na kartce wyraźnie jest napisane to miejsce, więc jak możesz nie wiedzieć o co chodzi?! Za co Ci właściwie płacą!? - Wykrzykiwał lecz w żadnym wypadku nie używał siły, dlatego też strażnik nie bardzo reagował agresywną postawą. Jednak gdyby Yami wytężył swój wzrok ujrzałby identyczną kartkę, którą on sam trzyma w dłoni, podobna wielkość a także ilość tekstu znajdujący się na niej. Przypadek?

Misja prosta - Yami - #4

    Wygląda na to, że Yami ostatecznie ustalił w czym leży problem niewiedzy ze strony strażników, zaś w jego głowie zaczęły gromadzić się pomysły, dzięki którym byłby w stanie wejść do środka i tym samym, jak z resztą uważa, zabłysnąć w oczach swojego zleceniodawcy. Poza tym przecież tak wielki obiekt na pewno musi mieć jakieś inne wejścia, którą są mniej lub bardziej strzeżone. Nie ma mowy by jedna z największych stoczni miała tylko i wyłącznie główne wejście. W przypadku jakiejś katastrofy cała budowla spisana jest na straty w takim przypadku. Mimo to mroczny mag schował szybko kartkę i postanowił najzwyczajniej w świecie wejść do środka ignorując obecność strażników, którzy równie dobrze mogli tu stać jedynie dla ozdoby i nie reagować na żadne wykroczenia. Przyglądał się również zachowaniu pewnego chłopca, który jak sam doszedł do wniosku, przybył w tym samym celu co On, dlatego może okazać się odpowiednia pomocą.
    Lecz w przeciwieństwie do mrocznego maga, chłopak nie spróbował forsować głównych drzwi. Zabrał kartkę z przed nosa strażnika i zaczął się kręcić nerwowo spoglądając raz na Ciebie, a raz na pozostałych mieszkańców, którzy załatwiali swoje własne potrzeby. Pora popołudniowa więc zapewne większość po prostu kończy pracę by udać się na wymarzony odpoczynek do zaciszu domowego, by wspólnie z rodziną bądź przy butelce wina spędzić nadchodzący powoli wieczór.
    Natomiast Yami szybko przekonał się, że zignorowanie obecności straży miejskiej nie jest najlepszym pomysłem. Nim zdążył mocniej przyłożyć dłoń do masywnych, drewnianych drzwi poczuł jak jakaś ogromna siła ciągnie go z tyłu i wyrzuca na kilka metrów. Był to nie kto inny jak mężczyzna, któremu wcześniej pokazał kartkę. Może wyglądał na lekko tępego, ale siły mu za to nie brakowało. Młody mag nie miał najmniejszych szans na oswobodzenie się po czym skończył na ziemi w kierunku, której powędrowało kilka spojrzeń zwykłych mieszczan. Wspomniany wcześniej dzieciak przyglądał się temu zajściu i podszedł do czarnowłosego pytając ze zdziwioną miną. - Co Ty odwalasz? Jak można być taką sierotą..? -  W jego głosie mimo bycia młodszym można było wyczuć dużą dozę braku szacunku kierowaną w stronę Yamiego.

Misja prosta - Yami - #5

    Doświadczenie, które nabył za sprawą życia na ulicy przez większość swojego czasu, pozwoliło sprytnie uniknąć poważnych obrażeń, a także choć ciężko doszukiwać się w tym jakiś pozytywów, nie bardzo wyglądał na przejętego tym gdzie aktualnie się znajduje. Otrzepawszy swoje odzienie z kurzu i brudu, odpowiedział jednym, krótkim zdaniem chłopakowi, który tak samo jak mag Grimoire Heart przybył wykonać zlecenie, które miało miejsce w stoczni Hanto. Chłopak wzruszył jedynie ramionami i skierował swe kroki w kierunku pobliskiej ławki by tam usiąść i poczekać w spokoju. Na co? Trudno powiedzieć, ale Yami chciał za wszelką cenę wypełnić swoje pierwsze zlecenie dlatego też nie rezygnując postanowił współpracować, mimo że wcześniej dotknęła go nieprzyjemność werbalna od strony swojego aktualnie rozmówcy.
    - Powodzenia. - Odparł krótko nie bardzo słuchając co Yami ma do powiedzenia. Tymczasem mroczny mag postanowił skupić się na zleceniu, dlatego też wyciągnął kartkę i zaczął raz jeszcze czytać dokładnie każdą linijkę sprawdzając czy czegoś nie pominął. Być może ważna informacja umknęła mu i przez to zaszło małe nieporozumienie. Miejsce zgadzało się, miasto również. Jedynie do czego mógł mieć pretensje Yami, to pora dnia. Na kartce wyraźnie była napisana wieczorna godzina, zaś na zewnątrz było jeszcze jasno i do wieczora pozostało trochę czasu.
    W tym samym czasie przejeżdżał niewielki wóz, zaprzęgany dwoma białymi rumakami. Zatrzymał się przed dwójką magów, a zza okienka wychyliła się blond czupryna, a tuż pod nią blada cera. Wąska, chuda twarz, spiczasty nos i brązowe oczy. Spojrzał na zlecenie, które czytał Yami i przemówił zmęczonym głosem.
    - Ach, rozumiem. Więc to wy jesteście tymi... szczęściarzami, którzy chcą tej nocy u mnie pracować? - Zapytał czekając na odpowiedź. Jego głos mimo, ze niski to bardzo zmęczony, a każde słowo wypowiadane było od niechcenia.

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2019-02-02 20:15:57)

Misja prosta - Yami - #6

    Mężczyzna spojrzał zarówno na Yamiego jak i na kolejnego chętnego pracusia, który zgłosił się prawdopodobnie z powodu braku środków do życia bądź zwykłej sławy. Chociaż czy można mówić w tym przypadku o jakiejkolwiek sławie? Praca w zamkniętej stoczni raczej nie sprawi, że z zera społecznego będzie można awansować na lokalnego bohatera.
    Chłopak po chwili powstał i kiwnął jedynie głową na znak potwierdzenia słów maga z Grimoire Heart. Następnie czekał na reakcję mężczyzny, skupiając się w całości na nim i stoczni, która miała być ich miejscem pracy, a jak na razie była zamknięta i dobrze strzeżona przez straże, a sam szlachcic nie wyglądał na takiego, co byłby w stanie za pomocą siły przestawić dwóch osiłków pilnujących bram. Jednakże pozory mogą mylić i wewnątrz wozu, który prawie w całości miał zasłonięte okienka, mógł siedzieć ktoś zdolny do takich czynów. Z resztą nic dziwnego gdyby okazało się to prawdą, przecież nie od dziś i nie tylko w Ca-Elum szlachta wynajmuje prywatnych ochroniarzy, którzy często poza górą mięśnia nie prezentują sobą niczego lepszego. Lecz w tym przypadku było zupełnie inaczej.
    - W porządku. Akurat posłałem do waszych gildii jednego ze swoich sługusów, który miał za zadanie was tutaj ściągnąć, ale jak widać pewnie nie mogliście się doczekać i przybyliście wcześniej. - Ponownie w jego głosu było słychać odrobinę zmęczenia, choć tym razem wyglądał na nieco żywszego niż chwilę temu. Zasunął zasłonkę a następnie dał znak by woźnica skierował powóz równolegle do wejścia stoczni. Następnie wysokie i wąskie drzwiczki otworzyły się i zza mroku jaki panował wewnątrz wyłoniła się dość wysoka i szczupła sylwetka mężczyzny ubranego w bordowe szaty z kilkoma złotymi akcesoriami takimi jak naszyjnik czy sygnety na długich palcach. Na plecach zarzucona była czarna peleryna z czerwonym puchem po wewnętrznej stronie. Od razu co mogło rzucić się młodym magom w oczy to nieznany symbol włóczni wbitej w słońce wygrawerowany na zewnętrznej części peleryny.
    Ruszył w kierunku strażników, a następnie jednym skinięciem głowy masywne wrota zostały otworzone. Dał znak zarówno Yamiemu jak i jego towarzyszowi, że mogą śmiało ruszyć za nim. Pilnujący wejścia mężczyźni zachowali się teraz zupełnie inaczej i przepuścili chłopców nie rzucając im nawet ani jednego, groźnego spojrzenia.
    Stocznia mimo swych ogromnych rozmiarów nie różniła się niczym szczególnym od pozostałych tego typu budynków, których pełno na świecie. Ogromne skrzynie stały porozwalane po całej powierzchni, materiały budowlane przy ścianach i kilka, łodzi w etapie budowania, z których dwie wydawały się gotowe do wodowania. To właśnie w tym kierunku zmierzał mężczyzna lecz nim jeszcze dotarli na miejsce odwrócił w ich kierunku swój wzrok i przemówił spoglądając na każdego z osobna.
    - Przybędzie jeszcze jedna osoba, która wam pomoże. Chociaż patrząc na was to może być za mało, dlatego przygotujcie się do pracy przez całą noc. Waszym głównym zadaniem będzie załadunek, ale o szczegółach pomówię później. - Następnie podszedł do mniejszego jednomasztowego statku i wszedł na pokład udając się na dziób, z którego widać było morze. Najwidoczniej Yami miał jeszcze chwilę dla siebie zanim zacznie się praca więc mógł ten czas wykorzystać chociażby na zaznajomienie się z tym miejscem bądź partnerem, z którym w końcu będzie musiał spędzić całą noc.

Misja prosta - Yami - #7

    Czarnowłosy nie próżnował i od samego początku, gdy tylko zapoznał się z informacją, że ma czas wolny dopóki nie przybędzie ostatni z werbowanych pracowników, postanowił powęszyć wokół skrzyń i zaznajomić się z ich zawartością. Nie mylił się. Coś tu wyraźnie śmierdziało, ale trudno było powiedzieć co dokładnie z powodu braku informacji, a o nie pytać raczej nie było bezpiecznie. Ładunek, który był na wpół otwarty zawierał między innymi materiały budowlane czy chociażby zawszę wysoko cienioną porcelanę i wszelakie naczynia ceramiczne. W wyższych sferach jest to produkt wielce selekcjonowany przez baronów i szlachciców, którzy chwaląc się swoim majątkiem chcą tym samym podkreślić, że to właśnie oni mają najwięcej. Na niektórych skrzyniach znajdowały się żółtawe, lekko podarte karteczki z nazwiskami. Niestety były to obce nazwy dla Yamiego, dlatego nie był w stanie połączyć ich z rodami szlacheckimi Hanto, ale natrafił na załadunek podpisany nazwiskiem jego pracodawcy. Można powiedzieć, że była to jedna z większych jak nie największych skupisk wszelkiego rodzaju beczek, skrzyń czy pak, jednakże wszystkie szczelnie zamknięte dlatego ciężko było określić co znajdowało się w środku.
    Po upływie kilkunastu minut wrota stoczni ponownie się otwarły w nich pojawił się dorosły człowiek, ubrany w podarte i lekko pobrudzone szaty. Wszedł w towarzystwie dwóch strażników, którzy wcześniej pilnowali przejścia. Ci tylko po tym jak ów nowy gość przekroczył próg, natychmiast zamknęli wrota ryglując je od środka. Jedno było pewne, żaden z ochotników nie opuści tego miejsca póki zadanie nie zostanie zrealizowane. Mężczyzna podszedł bliżej niepewnym krokiem. Widać było od razu, że jest dużo starszy niż Yami czy chociażby drugi chłopak. Miał krótkie blond włosy z niewielką grzywką opadającą na czoło. Mimo wszystko nie wyglądał miernie i mógł być główną siłą, która popcha to zadanie ku szybszemu końcu. Kiwnął głową w kierunku dwójki magów i ruszył ku Ser Douglazowi, który gdy tylko zobaczył, że wszyscy są obecni, stuknął o drewnianą barierkę, a dźwięk rozszedł się po całej stoczni.
    - Dobrze, skoro wszyscy są obecni to pora wyjaśnić wam czym będziecie się zajmować oraz dlaczego właśnie wynająłem was, a nie ludzi, którzy bardziej nadawali by się do tej roboty. - Zrobił krótką przerwę po czym kontynuował. - Jak widzicie ten niewielki statek towarowy należy do mnie, wybudowany został przez najlepszych budowniczych i ponoć ma osiągać rekordowe prędkości. Mam do załatwienia pewien interes w Minstrel, na którym zbije majątek i specjalnie do tego potrzebni mi byli ochotnicy, którzy nie będą węszyć i zadawać niepotrzebnych pytań. Tak, mówię o was. W przeciwieństwie do tej bandy na zewnątrz, wy albo potrzebujecie grosza by przeżyć jutrzejszy dzień albo wykonujecie obowiązki jako przedstawiciele gildii. - Po tych słowach młody chłopak, który razem z Yamim zjawił się jako pierwszy, nerwowo spojrzał w kierunku czarnowłosego i ostatnio przybyłego mężczyzny. Trudno powiedzieć o co dokładnie mu chodziło, aczkolwiek spojrzenie, które posłał w kierunku dwójki współpracowników nie należało do przyjemnych.
    - Waszym zadaniem będzie przenieść, tylko i wyłącznie, wszystkie skrzynie oraz paki podpisane moim nazwiskiem w określone przedziały. Nie interesuje mnie jak się podzielicie obowiązkami, ma być to zrobione do rana. W każdym bądź razie wszystkie skrzynie przenieście na środek kadłuba, pod pokład. Beczki pójdą na dziub, przywiążecie je linami i upewnicie się, że zrobiliście to wystarczająco mocno. Natomiast reszta pójdzie na dolny pokład do specjalnego magazynu na rufie. Nie chce widzieć żadnego węszenia czy obijania się. Próby oszustwa będą surowo karane, a dla lepszego wyobrażenia tego co może was spotkać, to wyobraźcie sobie życie bez rąk. - Tym razem przerwa trwała dłużej, podgryzając paznokieć kciuka. Spojrzał raz jeszcze na was i po krótkim westchnięciu oznajmił. - To tyle, są jakieś pytania?

Misja prosta - Yami - #8

Chłopak spojrzał raz jeszcze w kierunku Yamiego i pacnął się delikatnie w czoło robiąc minę zażenowanego człowieka. Nie trudno było zauważyć, że nie pała sympatią do Yamiego od momentu ich poznania, choć ciężko zgadywać co było i nadal jest dokładnym motywem jego niewerbalnej agresji w kierunku pozostałych. Być może podczas współpracy czarnowłosy zechce kontynuować ten wątek i wyjaśnić kilka spraw nim te przerodzą się w coś poważniejszego. Z drugiej jednak strony istnieje szansa, że młody towarzysz zostanie po prostu wyrzucony jeżeli będzie sprawiał za dużo kłopotów swojemu pracodawcy.
    Tymczasem padło pytanie, a tym który się odważył je zadać był nie kto inny jak Yami. Miał sporo czasu na opracowanie treści gdyż zarówno Ser Douglaz jak i pozostała dwójka wykazywała sporo cierpliwości nim praca zostanie rozpoczęta, co może znaczyć, że każdy tu zebrany chciał wiedzieć co może, a czego nie powinien robić by nie sprawiać niepotrzebnego problemu i co gorsza, stracić jedyną szansę na zarobek. Szlachcic złapał się za swoją gładko ogoloną brodę i zaczął coś mącić pod nosem. Dopiero po kilkunastu sekundach zdecydował się na wypowiedzenie pierwszych słów.
    - Stocznia może być zamknięta z kilku powodów. Jednym z nich jest wynajęcie czasu przez osoby posiadające udziały w jej istnieniu. Czy przewiduje jakieś kłopoty? Owszem, ale to zależy od was jak zachowa się lud pracujący. - Odpowiedział w swoim mniemaniu wystarczająco na pytanie członka mrocznej gildii. Następnie zszedł z pokładu robiąc wolne miejsce dla swych pracowników i udał się w kierunku strażników, którzy stacjonowali przy wejściu. Był tam wcześniej specjalnie przygotowany stolik przy którym zasiadł Ser Douglaz i zaczął notować coś w swojej księdze, wyjętej z wewnętrznej kieszeni.
    Tak więc cała trójka została zdana na siebie. Otrzymali wcześniej wskazówki, wyraźne polecenia, a także ostrzeżenie więc nie pozostało nic innego jak zabrać się do pracy. Mimo, że wykorzystywali niewielki kawałek ziemi, to cała stocznia była ogromna. Było jedno wejście i wyjście główne, a także to od strony morza. W tle słychać było jedynie fale wody uderzające o kamienną konstrukcję i skrzypiące drewno okrętów gotowych do wypłynięcia. Poza tym żadnych kroków czy chociażby szczęku broni, dlatego można było założyć, że jedyna straż jaka znajduje się wewnątrz, to właśnie ta dwójka stojąca przy wrotach głównych.
    Po chwili przerwy do dwójki młodych magów podszedł mężczyzna, który przybył ostatni. Spoglądając na cały załadunek a następnie na posturę swoich współpracowników, postanowił zaproponować pewien układ i tym samym plan działania. - Proponuje podzielić się na dwie grupy. Skrzynie są dość długie, więc myślę, że powinniście sobie poradzić z nimi. Zaś ja bym zaczął od beczek po czym wspólnie, gdy już pozostaną tylko paki przeniesiemy je do tego magazynu, o którym wspomniał Pan Douglaz. Jeżeli skrzynie okazały by się zbyt ciężkie, wtedy pomyśli się co z tym zrobić. Więc? - Zapytał spoglądając na każdego z osobna, lecz nim Yami mógł powiedzieć pierwsze słowa, jego rówieśnik wtrącił swoje trzy grosze. - Co? Dlaczego mam się Ciebie słuchać? Pewnie chcesz zgarnąć jakiś bonus za odgrywanie śmiesznej roli lidera?! Nic z tego. Pracujcie sobie w parach jak jakieś dziewczyny, prawdziwy mężczyzna poradzi sobie sam. - Odpowiedział dość agresywnie. Ostatnie słowa można było potraktować różnie biorąc pod uwagę jego wiek, lecz nie zmienia to faktu że ruszył w kierunku beczek i zaczął pierwszą z brzegu turlać w kierunku statku. Mężczyzna westchnął i spojrzał pustym wzrokiem w kierunku Yamiego.

Misja prosta - Yami - #9

    Nowy nabytek Grimoire Heart miał charakter, a także głowę na karku i ostrożnie analizował sytuację w której się znalazł na tyle, na ile pozwalał mu sam czas. W tym przypadku można powiedzieć, że miał go niewiele. Owszem, cała noc to aż kilka godzin lecz biorąc pod uwagę atmosferę, jaka powstała przez ostatnie kilkanaście minut, wychodziło na to, że współpraca która w swej naturze wydaje się być prosta, tutaj będzie dużym wyzwaniem. Pojawiły się pierwsze intrygi i nie tylko Yami bacznie obserwował swoich współpracowników.
    Młodzieniec, który dołączył razem z nim początkowo parsknął arogancko na słowa wypowiedziane przez niego, lecz gdy tylko pierwszą beczkę ustawił na miejsce i zabrał się za kolejną, zaczął się z nią posługiwać ostrożniej. Oczywiście nie dało się uniknąć drobnych rys na skutych deskach, aczkolwiek bardziej zważał na ładunek, który znajdował się w środku, nie wiedząc nawet jakiej maści jest. Słychać było jedynie jak coś sobie dopowiada pod nosem lecz ciężko było o jakiekolwiek szczegóły.
    Tajemniczy mężczyzna, który wyciągnął pomocną dłoń w kierunku dwójki młodziaków kiwnął na słowa maga z Grimoire Heart i spojrzał raz jeszcze na cały towar. Następnie zbadał powierzchownie posturę chłopaka i drapiąc się delikatnie po brodzie zaproponował pewne rozwiązanie. - Więc nie traćmy czasu. Zajmijmy się najpierw tymi skrzyniami. We dwójkę powinno pójść szybko i bez większych problemów, a przy tym nie zmęczymy się aż tak bardzo jak byśmy wszystko robili w pojedynkę... Szkoda tylko, że nie ma tutaj żadnego wózka. - Dopowiedział rozglądając się po tej części stoczni, w której przyszło wszystkim pracować. Następnie podszedł do jednej ze skrzyń i złapał za jeden koniec czekając aż Yami zrobi dokładnie to samo, by następnie powtarzać tą czynność aż wszystkie skrzynie nie znajdą się na pokładzie.
    Wiesz już na co wydasz swoją część? Rzadko kiedy ma się okazję pracować dla kogoś z wyższych sfer w takiej atmosferze. Zwykle jesteś wystawiony na drwiny i komentarze osób, którym poszczęściło się w życiu i wolą marnować czas rzeczy trywialne niżeli zająć się czymś pożytecznym i przysporzyć się społeczeństwu. - Zapytał w ramach współpracy. Być może rozmowa na tyle skróci czas, że nim zdążą się zorientować, to wykonają swoją część.
    Tymczasem chłopak jedynie spoglądał nerwowo na was i przenosił powoli kolejne beczki w wskazane miejsce.

Misja prosta - Yami - #10

    Pierwsza skrzynia poszła bez problemu. Uchwyty były solidne a zawartość na tyle lekka, że Yami nie odczuł zbytnio dużego ciężaru podczas przekraczania pokładu. Mężczyzna również był lekko zdziwiony faktem, że tak wielki obiekt zawiera dość lekki sprzęt. Trudno określić co może znajdować się w środku, ale jeżeli nie wymaga ogromnej tężyzny fizycznej, to być może są to kruche materiały ozdobne. Jeżeli tak, to być może dobrze że zajęli się tym obaj nie, tak jak w przypadku najmłodszego pracownika, postanowili zająć się tym samotnie, na własną rękę?
    Mieli okazję z bliższa przyjrzeć się okrętowi, który w przyszłości wypłynie by zbijać majątek dla swojego właściciela. Był to zwykły statek, jak zostało wcześniej wspomniane, na środku znajdował się jeden, wysoki maszt, a przy rufie i dziobie sterujące, dużo mniejsze aczkolwiek tak samo ważne. Żagle były bladego koloru, tak jak większość znajdująca się w tej stoczni zaś na płótnie wygrawerowany był ten sam herb, co na pelerynie ser Douglaza, zaś bandera koloru czarnego posiadała herb Ca-Elum. Na dolny pokład prowadziły dwie drogi. Przez sam środek, po drewnianych schodach bądź po drabinie umiejscowionej przy wejściu do kwater. Mężczyzna kiwnął głową by wybrać jednak tą drugą opcję, po czym dodał kilka słów od siebie. - Lepiej nie narażajmy się na przykre konsekwencje wynikające z węszenia. Poza tym schody wyglądają o wiele bezpieczniej i zdecydowanie łatwiej będzie przenieść przez nie skrzynie niżeli przez drabinę.
    Kierując się ku pomostowi, który prowadził na kamienny ląd, Yami poczuł jak jego rówieśnik z premedytacją bądź nie, przejechał mu beczką po palcach u stopy. Nie bolało aż tak bardzo, ale zdecydowanie mag z Grimoire Heart odczuł to.
    - Daj spokój. Tacy jak On zwykle sami szukają kłopotów. Może miał jakiś przykry incydent w przeszłości, a może jest jedynie rozpieszczonym dzieciakiem. - Odpowiedział na pytanie zawarte przez młodzieńca, chociaż trochę późno niżeli chciał Yami. Dzieciak zatrzymał się tuż za jego plecami po czym odwrócił się i spoglądając na siedzącego w oddali pracodawcę zaczął mówić półtonem by nie sprowadzić na siebie żadnych kłopotów.
    - Wiesz co? Nie podobają mi się tacy jak Ty, którzy zgrywają wielkie szychy i myślą, że wszystko mają pod kontrolą. Zawszę ukrywają prawdziwą twarz pod maską by w odpowiedniej chwili pokazać swoje prawdziwe ja. - Następnie ruszył dalej wykonując swoją część pracy.

Misja prosta - Yami - #11

    Nie trzeba było długo czekać by wrogość, która od jakiegoś czasu budowała się między najmłodszymi pracusiami w końcu wyszła na wierzch. Co nie znaczy, że obaj są bez winy. Zdecydowanie głównym prowokatorem można było uznać rówieśnika Yamiego, który od samego początku wydawał się dość agresywnie nastawiony do wszystkich, mimo że nie było żadnych złych zamiarów w jego kierunku. Czarnowłosy z Grimoire Heart miał już zignorować jego towarzystwo gdyby nie mały szczegół, który spowodował że coś w nim pękło. Obaj podnieśli głos, a dużo pustej przestrzeni rozniosło krzyki po prawie całej stoczni, a więc do uszu wyraźnie zajętego Pana Douglaza.
    Ten natychmiast powstał ze swojego miejsca i w asyście jednego ze strażników ruszył w kierunku swojego statku by przyjrzeć się bliżej sytuacji. Jego wyraz twarzy nie należał do najmilszych. Spojrzał na swoich pracowników dokładnie, na każdego z osobna i rzekł zdenerwowanym głosem. - Wyjaśnicie mi co tutaj się wyprawia? Ileż to problemu jest z przeniesieniem kilku skrzyń i beczek? Zdawało mi się, że każdy może tego dokonać, ale chyba się pomyliłem, czyż nie? - Następnie krzyżując ręce na wysokości klatki piersiowej spojrzał na was posępnym wzrokiem.
    Nastała krótka cisza po czym najstarszy z zatrudnionych przemówił w imieniu wszystkich tu zgromadzonych. - Najmocniej przepraszamy, po prostu doszło do małego nieporozumienia, ale zapewniam że to się więcej nie powtórzy. - Następnie lekko pochylił głowę i spojrzał na dwójkę młodziaków. Może trudno było w to uwierzyć, ale nawet wojowniczy dzieciak okazał delikatną skruchę i na chwilę spuścił głowę w dół, by od razu powrócić do swojej pracy, jednakże nie obeszło się bez agresywnego grymasu w kierunku Yamiego.
    Jak tylko szlachcic razem ze swym kolegą od brudnej roboty wrócili na swoje miejsca, mężczyzna lekko pochylił głowę ku czarnowłosemu i przemówił szepcząc delikatnie. - Daruj sobie. Raczej nic do niego nie dotrze po tym co się stało. Lepiej zróbmy swoje i wynośmy się stąd. - Po czym dał znak, że można kontynuować pracę. Skrzyń i beczek ubywało w dość szybkim czasie, dlatego jeżeli będą dalej trzymać się takiego tempa, to mogą szybko stąd wyjść i tym samym zniknąć sobie z oczu raz na zawszę.

Ostatnio edytowany przez Straznik 1 (2019-03-02 15:08:58)