Mage Guild Wars

    Ot rzut oka wystarczy, by stwierdzić, że jest się właśnie w Hanto. Nawet nie będąc tutaj własną osobą, wertując atlasy wymowne łatwo można dojść do wniosku, że na kontynencie nie ma drugiego tak charakterystycznego miejsca, jak centrum, tego słynącego z kupiectwa miasta. Być może widok ten jest tak charakterystyczny z powodu obelisku piętrzącego się na brukową kostką. Niewykluczone, że jest to ratusz, postawiony z marmuru białego, którego kopuła zdaje się niczym pięść mocarna, w kierunku nieba skierowana. To moim zdaniem jednak nie wszystko. Niepowtarzalność tego miejsca, nie jest tylko zasługą tych dwóch elementów, składa się na nią również gwar rozmów o charakterystycznym akcencie i mieszczaństwo wszechobecne dążące w pośpiechu tu i tam. Jak okiem sięgnąć nie brakuje obcokrajowców, wszak miasto, to jest miastem handlowym, gdzie kupcy i reprezentacje wszelakiej proweniencji snują się po tutejszym placu podziwiając, to, czego nie mogą doświadczyć codziennie. Oni głównie w strojach kolorowych zatrzymują się przed budynkami i rzeźbami wszelakimi podziwiając ich piękno. Ludzie rodowici, z Ca-Elum są na ich tle, jak postacie żyletką wydrapane na obrazie olejnym. Sztywni w kolorach stonowanych czarnych i białych przechadzają się pomiędzy gośćmi nieraczących ich nawet spojrzeniem.
    Sytuacja taka dla Ryu, który nie przebywał na wyspach w celach rekreacyjnych, sportowych, czy rozrywkowych, w pojęcie ogólnym, widok ten była zapewne znajomy, jak słoneczko, które dzień w dzień wchodzi otulając mieszkańców ziemi ciepłym snopem światła. Toteż ulica Księcia Zygfryda, o którym mało, kto wiedział cokolwiek, dla tego pewnie nazwali po nim tylko ulicę, mogła wyglądać przeciętnie znajomo. Ot gniazdo sfer wyższych, które mościły się w równiutkich marmurowych posiadłościach z elementami równie okazyjnymi, co nowoczesnymi, tak jak balkon na ten przykład, z którego zwisały pnącza kwiatowe różnych kolorów ciepłych, jakie to widać były ostatnio w modzie. Mimo przyległości do ścisłego centrum w tym dość wąskim burżujstwa gnieździe panowało niejako cisza i spokój, której nie mąciły żadne krzyki, czy nawoływania przekupniów. W tego rodzaju miejscach uprawienie, jakichkolwiek form kupczenie było zabronione surowa i nieopatrzny potentat rynku, który zechciałby rozstawić tutaj swój kramik, mógł zarobić chłostę, co najwyżej. Tłoku również tutaj nie było, toteż okazyjnie mijane postacie odziane w czerń i biel ze srebrnymi akcentami, nie stwarzały konieczności, by przeciskać i torować sobie drogę. Niektóre tylko gestem sztywnym pozdrawiały mijanych, widać znajomych swoich.
    Z powodu, takiego stanu rzeczy dotarcie we wskazana przez Memlinga miejsce, nie nastręczało, jakichkolwiek problemów. Nie nastręczała ich również identyfikacja miejsca przeznaczania, gdyż był jedynie jeden budynek w ścisłym pobliżu miejsca, gdzie zwykło się bohomazy wystawiać. Nie różnił on się jednak zbyt bardzo od mijanych wcześniej, co nie świadczyło absolutnie o niczym, gdyż jakieś ozdoby barokowe i wykończenia szykowne były raczej wśród szlachty tego kraju uznawane za fanaberie dziwne.
   Przed drzwiami na pierwszy rzut oka masywnymi stał tylko jeden strażnik, z miną srogą. Widać od razu wojskowy. Znaczy się Pan domu również był wojskowym, co też nie było specjalnie dziwnym, bo większość uważała to, za jedyną słuszną formę kariery. Pozostało jedynie wejść do środka.

Jeżeli nie mieli już nic więcej do powiedzenia to wybrała się do krawcowej. Przywitała się, wspomniała nazwisko swojego zleceniodawcy i powiedziała co potrzebuje. Po wymianie kilku zdań i pobraniu wymiarów czekała aż powstanie jej kreacja. (klik)
Po otrzymaniu kreacji od razu się w nią przebrała korzystając z przebieralni lub zaplecza.
- I przydałoby się gdzieś upchąć trochę broni... - mruknęła sama do siebie, zastanawiając się co z posiadanych rzeczy wziąć ze sobą. Na początek przytwierdziła pokrowiec na nóż na prawym udzie pod sukienką.
Następnie wyszła, trzymając plecak i resztę swoich rzeczy, a raczej broni, w rękach.
- A co z moimi okularami? Też mam je ściągnąć? - rzuciła pytaniem, poprawiając na nosie okulary przeciwsłoneczne, z którymi się praktycznie nie rozstawała. Oczywiście spodziewała się, że będzie musiała ściągnąć okulary podczas misji, ale miała nadzieję, że nie będzie musiała tego robić. Może będzie mogła udawać osobę niewidomą?
- I raczej nie wpuszczą mnie z plecakiem do opery, prawda? - zapytała zrezygnowana, bo spodziewała się odpowiedzi. Nie chciała zostawiać plecaka, a raczej jego zawartości. Pomijając strach, że ktoś mógłby je ukraść, to po prostu nie chciała rozstawać się z zawartością plecaka, bo czułaby się jak bez ręki. Niestety wygląda na to że musiała przejść transformację wyglądu, żeby nie zrobić wstydu swojemu nowemu, tymczasowemu, blondwłosemu towarzyszowi, ale czego się nie robi dla pieniędzy... w sumie to zaczęła się zastanawiać czy było warto się tak poświęcać.
W całym tym zamieszaniu umknął jej uwadze fakt, że przy tym kroju sukienki jej prawe przedramię było odsłonięte, przez co ciemnozielony znak gildii Lamia Scale był widoczny dla wszystkich. Zorientowała się dopiero po chwili, że zapomniała o tej ważnej kwestii i z zakłopotaniem zakryła znak lewą dłonią, zerkając na zebranych czy oby nikt nie próbuje rzucić się do jej gardła. W końcu jest na wrogim terenie i w czasach, gdzie na magów często patrzy się jak na jakieś demony z piekła czy najgorszą plagę. Chociaż może nikt nic nie zauważył?

Ostatnio edytowany przez Seda (2021-06-19 14:43:45)