Mage Guild Wars

Szła nieśpiesznie, spoglądając na stragany. Nic szczególnego nie przykuło jej uwagi. Nie były to godziny szczytu, więc nie musiała przeciskać się pomiędzy ludźmi. Dzięki temu udało jej się zauważyć mały sklepik. Na zewnątrz był stojak z okularami przeciwsłonecznymi. Oglądała je dość długo, by w końcu zdecydować się na czerwone oprawki i czarne szkła. Wzięła okulary i weszła z nimi do sklepu. Przy okazji rozejrzała się co jeszcze mają do zaoferowania.
- Wezmę to. - odparła, kładąc okulary przeciwsłoneczne delikatnie na ladzie. - I jeszcze poproszę plecak.
- Który? - zapytał sprzedawca, wskazując na ścianę pełną różnego rodzaju plecaków.
- Ten. - wskazała palcem na największy koloru granatowego.
- To wszystko? - zapytał sprzedawca na co odpowiedziało mu skinienie głowy. - Razem będzie 16.000 klejnotów. Szykuje się podróż? - zapytał, starając się podtrzymać konwersację z nieznanych Sedzie powodów i otrzymał swoją zapłatę.
- Nie. Zamierzam w nim schować ludzkie zwłoki. - odparła z sarkazmem, wzięła swoje zakupy, po czym skierowała się pospiesznie w stronę wyjścia. Jakoś nie miała ochoty na małą pogawędkę ze sprzedawcą.
Udała się w dalszą drogę, gdzie pewnie wyda resztę swoich pieniędzy, a potem znowu będzie musiała znaleźć jakieś godne zlecenie.

[z/t > Ca-Elum > Hantō > Gildia kupiecka]

Ostatnio edytowany przez Seda (2018-10-06 09:01:30)

Dotarliśmy w końcu do miasta. Nic nam się nie stało ani ciekawego nie wydarzyło po drodze. Szliśmy w milczeniu, a ja przez całą drogę zająłem się myśleniem nad swoimi sprawami. Gdy znaleźliśmy się na targowisku kobieta od razu weszła do sklepu rzemieślniczego. Jak się okazało nazywała się Lilou i chyba bardzo dobrze znała się z tym mężczyzną. Wziął ją na ręce i przytulił mocno. Wyglądało na to, że się naprawdę dobrze znali. Był dobrze zbudowany i wysoki. Chyba równał się ze mną wzrostem. Nosił brudne ciuchy, ale nic dziwnego że tak było, w końcu to sklep rzemieślniczy. Kobieta podarowała mu zioła, a ten ucieszony zaniósł je żonie. Wyglądało na to, że pomaga ona ludziom w różnych chorobach. To dzięki niej to miasto zapewne jakoś się utrzymuje przy życiu. Czy ja bym w ten sposób potrafił? Na pewno nie i nawet nie zmierzałem na ten temat myśleć. Gdy mężczyzna w końcu wrócił zapytał czy przyszła dla Eskanara. Gdy powiedziała, że tak od razu nawiązała się gadka na temat, że posiada mięso, lecz wnętrzności dla niej nie ma. Kobieta zawiodła się, jednak przyjęła podarek. Chyba jednak będę musiał udać się w góry, aby znaleźć tego jelenia. Przy okazji odwiedzę tamte tereny. Byłem bardzo ciekawy jak wyglądają. Gdy zapytała czy mogę ponieść kiwnąłem głową na znak, że się zgadzam i odpowiedziałem jej dosyć szybko.
- Silver
Po tych słowach wyszedłem wraz z kobietą ze sklepu i pytaniem było co dalej? Domyślałem się, jednak wolałem dostać jasne instrukcje.
- A więc jednak będę musiał udać się w tamte góry?

Gdy szli kobieta zaczęła mu wszystko tłumaczyć. Jak się okazało nie robiła to z własnej woli. Ona po prostu chciała pomóc swojemu mężowi, który zachorował. Właśnie w ten sposób stała się tym kim jest obecnie. Nie wiedziałem czy była z tego zadowolona czy nie, nie chciałem nawet tego wiedzieć, dlatego po prostu nie pytałem. Uważałem, że jest to jej sprawa, w którą nie będę się wtrącał. Sam nie lubiłem gdy ktoś wtykał nos w nie swoje sprawy, więc ja sam tego po prostu nie robiłem. Oczywiście są sytuację, gdy po prostu nie mogę nie reagować, jednak jeżeli to są błahostki to staram się je olewać. Pomagając ludziom w tym mieście musiała mieć dobrą opinię i dobre wpływy. Kto wie czy kiedyś nie odwróci się to przeciwko niej. Ludzie to naprawdę zdradzieckie istoty. Osobiście nienawidzę ich, ale urodziłem się w tym gatunku i to między nimi muszę żyć. Choć przyznaję, że nie jestem samotnikiem bez powodu. W każdym razie postanowiłem, że pomogę zanieść jej to mięso do jej domu.
- Pomogę.
Odpowiedziałem krótko. Nie wiedziałem o co chodzi jej z księgą, więc po prostu postanowiłem, że pójdę i zobaczę na własne oczy o co może jej chodzić.

z/t -> Pergrande -> Yubari -> Groty mieszkalne