Mage Guild Wars

Misja prosta - Mizuki - post 9

Mizuki wykazał się w tej misji naprawdę sporą inteligencją i mądrością. Wiele osób zaczęłoby na własną rękę szukać poszlak czy innych rzeczy, natomiast młody mag potrafił zrozumieć sytuację i ją wykorzystać. Był to naprawdę wyczyn biorąc pod uwagę jego niski wiek. Takie czynniki były niezmiernie przydatne w pracy maga, a jeśli już teraz w ten sposób pojmował rzeczywistość to co będzie później? Chyba na naszych oczach rodził nam się geniusz. W każdym razie Mizuki podziękował jakby ironicznie mężczyźnie, aby następnie kierować się swoimi krokami do karczmy pod "Pijanym Magiem", gdzie miał znajdować się poszukiwany przez niego mężczyzna. W międzyczasie sąsiad bez pożegnania zamknął okno ciesząc się ciszą i spokojem z nadzieją, że już nikt nie będzie mu przeszkadzać.

Mag Fairy Tail musiał przejść kilka uliczek, co w sumie dawało całkiem sporą odległość od domu mężczyzny. Dlaczego wybrał tak daleko karczmę? Po drodze przecież mijał też inne, które były bliżej. Tego mógł dowiedzieć się jedynie od mężczyzny jak już go znajdzie i o ile będzie chciał go o to zapytać. W każdym razie po przebytej drodze w końcu dotarł do poszukiwanej karczmy. Od zewnątrz wyglądała naprawdę schludnie, przewodnim materiałem było drewno. Szklane okna z których widać było towarzystwo jedzące oraz pijące w środku dodawały tylko uroku karczmie, która pomimo że wykonana z jednego tworzywa, posiadała różne kolory. Ponadto wielki napis przy samym wejściu i ozdobne filary sprawiały wrażenie jakby była to jakaś karczma z wyższej półki co mogło tłumaczyć tyle ludzi. Wrzaski i hałasy, które dochodziły z budynku, słychać było nawet na ulicy. Pytaniem było tylko czy to raczej miłe towarzystwo czy może raczej nie? No cóż... pewnie wkrótce się o tym przekona. W każdym razie stał teraz przed karczmą, w której miał znaleźć się Akiro. Co postanowi dalej?

Misja prosta - Mizuki - post 10

Mikoto zaczynał podejrzewać, że człowiek którego szuka nie może być zwyczajny. Wpływało na to wiele faktów i nie zrozumiałych pojęć, które chłopak nie był w stanie rozwiązać. Picie i przesiadywanie w karczmie daleko od domu, dziwne spotkanie z dziewczyną, która go szukała. Wszystko to było zbyt tajemnicze, żeby mogło być normalne. W tej karczmie miał w końcu znaleźć cel swojej podróży, jednak dlaczego tak właściwie to robił? Bo go poprosiła jakaś dziewczyna? Skusiła go nagroda? Może jeszcze coś się za tym kryje?

Gdy chłopak postawił swoje pierwsze kroki w karczmie towarzystwo nawet nie zwróciło na niego uwagi. Było tutaj dużo osób, które piły, jadły albo wprost się bawiły. Takie miejsca słynęły zresztą z dobrej atmosfery i tutaj tego nie brakowało. Po zmęczonym tygodniu czy chociażby trudnych sytuacjach ludzie szukali ukojenia, miejsca gdzie mogli by odpocząć od natłoku codziennych spraw. Tak właśnie tutaj, w największej karczmie w okolicy, zbierały się skupiska zainteresowanych odpoczynkiem. Być może jednym z nich był Akiro?

Wystrój tego miejsca nie różnił się niczym od wewnątrz. Tak jak można było przypuszczać po zobaczeniu budynku od zewnątrz wszystko praktycznie było zrobione z drewna. Przeróżne stoliki, stołki, lada, półki, meble, a nawet kubki były zrobione właśnie z tego tworzywa. Trzeba było przyznać, że dodawało to klimatu temu miejscu, gdzie muzyka, hałas i brzdęk drewnianych kufli były tutaj codziennością do której miejscowi już zdążyli dawno przywyknąć. Sami zresztą nawet przychodzili tutaj aby zatopić problemy w kuflu dobrego i mocnego trunku.

Podchodząc do lady chłopak poprosił jedno z tradycyjnych dań tego państwa. Zapłacił tyle ile było trzeba, a chwilę później dostał swoje danie. Szybka obsługa najwidoczniej też była tutaj dobrze ceniona. Nikt nie chce czekać, więc starają się jak najszybciej zadowolić swoich klientów. Chwilę później zapytał pani zza lady o człowieka, którego szukał. Ta tylko spojrzała na niego, a następnie machnęła głową, że nie wie o kim mówi. Może rzeczywiście nie wiedziała o kogo chodzi i nie było się co dziwić. Na pewno w takim lokalu nie jedna osoba się tutaj przewijała i na pewno nie jednego stałego klienta tutaj mieli. Z jej pomocy nici, więc chłopakowi zostały poszukiwania na własną rękę. Pytanie tylko co z tym zrobi?

Misja prosta - Mizuki - post 11

Najwidoczniej młodemu magowi spodobała się karczma, przejawiał on dobre nastawienie w stosunku do niej. Czy to tylko z uwagi na szybkość przyrządzanych posiłków? Czy może kryło się za tym coś jeszcze jak atmosfera, która tutaj panowała? Z tym ostatnim to może nie w końcu Mizuki był raczej typem samotnika, jednak nie ma co ukrywać, że sam fakt szybkości podawania potraw nie mógł raczej wpłynąć na to, aby ta karczma stała mu się jakoś szczególnie bliska. Każdy rozumuje jednak inaczej i kładzie nacisk na coś innego także bardzo możliwe, że tylko ten jeden czynnik wpłynął na odczucia maga Fairy Tail.

Stojąc oparty o bar i kończąc swoje jedzenie chłopak postanowił w końcu zagadać do kolesi którzy pili, dobrze się przy tym bawiąc, przy najbliższym stole. Wobec tego postawił kilka kroków, aby zaraz przybliżyć się do dwóch mężczyzn, jeden był blondynem z niskim wzrostem i drobną budową ciała, drugi natomiast nieco tęższy również o blond włosach i wysokim wzrostem. Kiedy tylko Mizuki podszedł do stolika Ci automatycznie spojrzeli się na niego, a gdy usłyszeli dobrze znane im imię uśmiechnęli się.
- A Ty co mały? Szukasz kumpli?
Zapytał ten niższy. Następnie wziął jeszcze łyka piwa, które miał w drewnianym kuflu, a następnie wycierając usta ręką odsunął swój stołek i wstał patrząc gdzieś przed siebie.
- Eeeej Akiro! Jakiś kolega do Ciebie!
Jego głos był na tyle wyniosły, że był w stanie przekrzyczeć cały ten hałas i dotrzeć do uszu mężczyzny siedzącego trzy stoliki dalej.

W tym momencie mężczyzna uniósł swój wzrok najpierw na chłopaka, a następnie na mężczyznę, który go zawołał. Miał on ciemne krótkie włosy i oczy o kolorze brązowym. Koło oka dało się zauważyć tatuaż w kształcie słońca, choć nie wiadomo co symbolizował. Ubrany skromnie i zwyczajnie, choć uwagę mogła zwrócić jego postawa. Był muskularny na tyle, że mięśnie wręcz było widać nawet przez bluzę i spodnie, które miał na sobie. Co ciekawe przy stoliku siedział sam, choć nie wiadomo czemu. W końcu tutaj w karczmie jest multum ludzi, którzy się dobrze bawią, a on zamiast do nich dołączyć siedział zupełnie sam, nie reagując na to co się dzieje dookoła niego. Tylko kufel stojący przy jego prawej wielkiej dłoni był jego jedynym towarzyszem.

Nie spodobało mu się chyba, że ktoś zdradza jego tożsamość. Nie spuszczając wzroku z mężczyzny, który go wskazał warknął na tyle cicho, że nie można było nic usłyszeć, jednak osoba do której te słowa były skierowane mogła się domyślić o co chodziło. Nagle wyraz twarzy tego chudszego przerodził się z wesołego na przerażonego. Siadł jak wystraszone dziecko i można było zaobserwować ciężkie przełykanie śliny oraz lekkie drżenie rąk. Na Mizukiego nawet nie spojrzał tylko zatopił swoje usta w kuflu, a następnie patrząc przez okno zaczął ignorować całe otoczenie. Chyba Mizukiemu trafiła się ciężka osoba, jednak miał przynajmniej pewność, że tutaj jest, a nawet wiedział kto to. Dalsza decyzja zależeć będzie tylko od niego.

Ostatnio edytowany przez Straznik 3 (2019-02-18 18:30:46)

Misja prosta - Lilianna - post #2

Nie wybiło jeszcze południe, gdy dotarłaś do karczmy pod "Pijanym Magiem". Pogoda na razie dopisywała, jednak widać było na horyzoncie ciemne chmury. Ludzie dookoła spieszyli się by zdążyć pozałatwiać swoje sprawy przed ulewą, która miała wkrótce nadejść.
W środku budynku było spokojnie i nie było tłumów. Nie miałaś problemu, żeby spośród kilku osób przebywających w pomieszczeniu wyłapać kobietę około 40 roku życia. Czarna suknia, była prostego kroju i długa aż za kostki. Nie odsłaniała nic, ani ramion, ani dekoltu, tylko trochę szyi. Włosy były upięte w elegancki kok, który ozdabiała sztuczna czerwona róża. Siedziała niedaleko wyjścia, bokiem do ciebie. Wpatrywała się w swój kufel nieobecnym spojrzeniem. Siedzenia koło niej były puste. Zauważyłaś, że nieco nerwowo ściska kufel, jej dłonie lekko drżały.
Nie wiadomo co Cię czeka w tym nawiedzonym domu, jeśli przyjmiesz zlecenie. Czy duchy rzeczywiście istnieją? A może dowiedziesz, że tak nie jest. Co jednak zrobisz, jeżeli to co było napisane w zleceniu okaże się prawdą? Możliwe, że będzie pierwszą osobą, która odkryje prawdę czy istnieje tzw. "życie po życiu". Wygląda na to, że za tą misją kryje się coś więcej niż wykonywanie żmudnych zadań za marne pieniądze. O ile się na nią zdecydujesz.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Misja prosta - Lilianna - post #3

Kobieta słysząc Twój głos podniosła głowę i spojrzała pełnym niepewności spojrzeniem. Kilka sekund zajęło jej zarejestrowanie co do niej powiedziałaś. Uśmiechnęła się nieśmiało i skinęła głową na przywitanie, kładąc dłonie na udach pod stołem. Mogłaś ujrzeć delikatne zażenowanie na jej twarzy.
- Jestem Agata. Dziękuję, że odpowiedziała pani na moją prośbę. Zaproponowałabym coś lepszego do picia, niestety obawiam się, że stać mnie tylko na wodę. - odpowiedziała melodyjnym, nieco nieśmiałym głosem. Mówiła cicho, ale na szczęście nie było dzisiaj tłumów, więc nie było problemu z usłyszeniem co mówi kobieta.
Poczekała chwilę, czy przyjmiesz jej propozycję napicia się wody i jeżeli się zgodziłaś, to wstała na chwilę, by po chwili postawić przed tobą czystą szklankę z krystaliczną wodą.
- Jak pewnie już pani wyczytała mój problem jest dość nietypowy... - zaczęła mówić, zastanawiając się chwilę co chce Ci powiedzieć. Zakłopotanie nie schodziło z jej twarzy. - Sama nie jestem do końca pewna co zobaczyłam. Zaczynam się zastanawiać czy przypadkiem nie oszalałam, ale boję się tam wrócić sama, do tego domu i sprawdzić czy to wszystko tylko mi się przewidziało. - dodała po chwili, jej głos zaczął lekko drżeć. Wyraz jej twarzy tym razem zmienił się na bardziej ponury i mogłaś nawet zobaczyć nutkę desperacji w jej oczach, ale przede wszystkim widać było strach. Przełknęła ślinę i zrobiła kilka głębszych wdechów, by się uspokoić.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Misja prosta - Lilianna - post #4

Kobieta w średnim wieku uśmiechnęła się ciepło do Ciebie. Twój uśmiech podziałał na nią uspokajająco. Zobaczyłaś w jej oczach ulgę.
- Dziękuję. Przez chwilę obawiałam się, że zostanę wyśmiana, albo że zostanę sama z tym wszystkim. - wyszeptała i wzięła głęboki wdech i wydech. Część ciężaru spadła z jej ramion po rozmowie z Tobą.
- Jeszcze raz przepraszam za to, że nie mogę Pani odpowiednio ugościć, ale po rozwiązaniu mojego problemu postaram się to nadrobić. - odparła przepraszająco. Podniosła się. - Proszę za mną, zaprowadzę Panią do mojego nowego domu. - powiedziała Agata, kierując się w stronę wyjścia z karczmy.
- Czy spotkała się już Pani z takimi przypadkami? - zapytała kobieta, przytrzymując dla Ciebie drzwi, jakby chciała się choć trochę zrehabilitować za to, że nie mogła zaspokoić Twojego pragnienia. Skierowała na Ciebie zaciekawione spojrzenie, szukając dodatkowego oparcia w Twojej osobie.
Wyszłyście na zewnątrz, a nad Waszymi głowami wisiały już ciemne chmury. Przyspieszyłyście kroku by nie zastał Was deszcz. Przeszłyście przez główną aleję i zatrzymałyście się niedaleko głównej ulicy, przed małym, skromnym, ale zadbanym domem.
- To tutaj. Drzwi wejściowe powinny być otwarte, bo wczoraj wyszłam w pośpiechu... - powiedziała starsza od Ciebie kobieta z nieukrywanym zdenerwowaniem. Nie musiała dodawać, że po prostu stamtąd uciekła, nie oglądając się za siebie. Wielu ludzi by tak zrobiło. Całe szczęście, że są magowie, którzy rozwiązują takie nietypowe przypadki.

Jeżeli idziesz za kobietą to proszę dać z/t to tego tematu: Aleja główna

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Straznik 4 (2019-08-27 10:15:00)