Mage Guild Wars

Silver, Misja Prosta, Post Jedenasty.

Przejaśniało się. Niby nie widać jeszcze słońca, ale krajobraz wokoło robi się jaśniejszy. Tereny nieoświetlone latarniami wydawały się być mniej mroczne... a do tego znacznie bardziej widoczne! Niebo przybierało niezbyt ciekawą barwę, coś w pomieszaniu smętnej zieleni z jeszcze mniej atrakcyjną żółcią. Już widoczne były chmury daleko nad morzem, może w końcu coś popada? Wiatr nadciągał ze strony portu w przeciwnym kierunku, niż wypływały wszystkie statki. Poranek, przyjemna pora na wypłynięcie kutrem rybackim. Teren był dość... chaotyczny. Przez miasto przechodziło się dość gładko, co jakiś czas mijając mężczyzn idących w tę samą stronę. Zdarzały się jakieś indywidua idące w przeciwną, leżące na ławce bądź zataczające się, ale nie warto się nimi zajmować. Uliczki były dość szerokie, chodniki równe, przejściem do portu były schody prowadzące w dół. Zupełny kontrast, jak brama między światami. Kamienna dróżka, częściowo przysypana piaskiem i materią organiczną, nie zawsze należy wiedzieć w co prawie się wdepnęło. Kawałki rybich łbów dziobane przez czarne ptactwo wydające nieprzyjemne dźwięki. Półdzikie, wychudzone kotowate, prężące się do skoku za latającymi posiłkami, gdzieś w tle pies ganiający kota, czemu towarzyszył męski śmiech z baraku. Krąg życia? Jeśli znajdziemy ptaka zainteresowanego psią padliną, to tak. Port posiadał własny ekosystem?
   Wracając do bardziej ludzkich spraw, takich jak budowle. Silver zabłądził między małe baraki. Warto przyjrzeć się części z nich. Nie sięgała tutaj żadna zasponsorowana przez miasto lampa, światło poranka mimo wszystko wystarczyło. Dominowały dwa typy budowli. Pierwsze, bardziej handlowe, najczęściej bary i kramiki. Były dość obszerne, zwykłe długie i szerokie. Drugie, o wiele mniejsze, wyglądające trochę jak miejsca dla strażników, prawdopodobnie mieszkalne domki, były bardzo wąskie i piętrowe. Materiał? Drewno i blacha. Rozbite statki były najczęstszym materiałem budowlanym. Brak ładu? Być może. Jasnowłosy mężczyzna trafił na cienką warstwę między jedną warstwą portu, a drugą. Na lewo handel, wzmożony zapach ryb, wodorostów, żyjących i martwych wodnych stworków. Prawa? Czyściej, trochę bardziej pusta. Właściwie... to całkowicie pusta, nie licząc kilku wron na dachach. To musiała być śpiąca jeszcze część ,,turystyczna''.
- Złaaaź. - Dotychczas nikt nie zwracał uwagi na maga. Normalne, niektórzy jeszcze senni, zbyt zajęci kolejnym dniem roboty bądź są zbyt upici. Tym razem zjawił się ktoś z charakterystyczną, nosową mową i przeciąganiem samogłosek. Rzucił to w tej samej chwili, co dość silnie odepchnął się od ramienia nastolatka[siła=32]. Nie wydawał się być groźny, co najwyżej lekko podchmielony. Młodzian, prawdopodobnie nie miał więcej niż 20 lat, ustał w lekkim rozkroku i złączył ręce, pstrykając stawami z charakterystycznym dźwiękiem. Ubrany był na czarno, a na jego szyi spoczywał czerwony szalik. Posiadał znacznie bledszą cerę od większości w Pergrande. Krótkościęty, z dość wyraźną żuchwą. Czarne włosy oraz oczy, tyle można dostrzec przy obecnych warunkach. Dłonie z rękawiczkami pozbawionymi palców zacisnął dość niepokojąco.
- Nie będziesz tu żebrać! -Oznajmił twardo, chociaż lekko pijanie. Wystawił lewą pięść w górę, szarżując[szybkość=15] powoli do ataku. Robił to z... wysiłkiem, tak można sądzić po ciężkim oddechu. Żeby było komiczniej, odszedł kilka kroków w tył, dopiero ruszył do ataku. Dwa piętra wyżej, w budynku znajdującym się najbliżej walki, do parapetu podbiła pewna urocza kobieta. Owinięta ciasno czarnym szlafrokiem, co by nie pokazać za dużo. Była kurpulentna, wyglądała bardzo podobnie do spotkanych ludzi w wiosce. Duże, wydatne wargi, wyraźny nos, burza czarnych, dzikich loków... tylko trochę więcej czerwonych żyłek w oczach. Wycelowała pierwszym przedmiotem nadającym się do rzutu, w tym wypadku: jabłko! Z celnością assasyna, nienawiścią niewyspanej, satysfakcją wygranej na loterii obserwowała, jak uderzony w potylicę nastolatek kuli się, następnie odwraca głowę na boki zdezorientowany. Można przysiąc, że słabo się zaśmiała. Nowy sojusz?

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Silver, Misja Prosta, Post Dwunasty.

Mężczyzna spróbował wykonać kolejny cios, podnosząc ręce i z wściekłością szarżującego na maga. W międzyczasie, na którymś tam piętrze, znalazło się jeszcze jedno jabłko, a po rzuceniu nim, z dość głośnym skrzypnięciem zamknęło się okno. Nawet i dobrze, potencjalny świadek właśnie poszedł dalej spać. Że też nie mam magii do zwalniania czasu, pozwoliłaby napawać się dynamizmem sceny.
I tak już nieobecny wzrok mężczyzny stał się jeszcze bardziej nieobecny, oddalony. Z nutką zapytania, niezrozumienia. Skulił się, czując dość nieprzyjemne odczucia w brzuchu. Właśnie wtedy, kiedy osuwał się w tył, wspomniane jakiś czas temu jabłko uderzyło w nieświadomego nadlatującej bomby[siła=41][szybkość=41]. Szkoda, że trafiło idealnie w lewy łuk brwiowy bladowłosego. Co do leżącej na ziemi osóbki, to zachowywała się jak trup. Po osunięciu się na ziemię zaskrzeczał coś nienaturalnie, dłońmi obejmując swój brzuch i podkulając nogi. Nic nie przeszło na wylot, to dobrze. Głębokie cięcia można usprawiedliwiać ostrzem noża, przebicia... już niekoniecznie. Wylądował w kałuży, trudno więc ocenić siłę krwotoku. Prawdopodobny trup, nie ma co robić zbiegowiska.
Co do statków, to doskonale widać je na horyzoncie. Budziły podziw, zwłaszcza największe sztuki. Były całkiem dobrze oświetlone przez wschodzące słońce. Połyskiwały, w większości na metaliczne kolory. Naturalnie, część z nich trzymała się tradycyjnej formy, czyniąc je drewnianymi. W strefie towarowej naliczy się sześć dużych pojazdów, z oddali widać flagi powiewające na maszcie. Trzy z nich były jasne, prawdopodobnie białe. Dwa inne, trochę większe statki, miały ciemną flagę z jasnym, trochę trójkątnym czymś. Ostatni zdobiło wyraźne godło Pergrande. Niedługo powinno się przejaśnić na tyle, by do końca poznać oznaczenia.

Silver, Misja Prosta, Post Trzynasty.

Większość miejsc wokoło statków była zajęta przez beczki, skrzynie, worki i kufry. Rozjaśniło się na tyle, że każdy człowiek będzie w stanie dopatrzeć się szczegółów. Flagi jednoznacznie identyfikowały statki z Iceberg, Pergrande i Magnolii. Statek wydawał się przejść przez wiele, świadczyły o tym liczne zadrapania na rufie, nieznacznie pokryte małymi żyjątkami. Wystarczyło im kilka centymetrów wgłębień, a jakoś wcisnęły tam swoje czarne muszelki. Marynarzy w wyglądzie łączyła tylko jedna cecha, każdy miał gdzieś chustę w kolorze butelkowej zieleni. Znak rozpo