Mage Guild Wars

    Otworzyła drzwi złotym kluczem z licznymi zdobieniami i wygrawerowanym emblematem Fairy Tail. Otworzyły sie powoli, cichutko ukazując ogromne pomieszczenie jak na pojedynczy apartament. Ale co tu się dziwić skoro mowa o pokoju, w którym rezyduje sama mistrzyni dbając nie tylko o sprawy gildii, ale także całego magicznego świata, do którego należy każdy mag. Nim zamknęła drzwi za sobą, Kira przeciągnęła się unosząc jedną obie ręce do góry, dając upust odprężeniu, którego potrzebowała na chwilę obecną. Skierowała swe kroki w kierunku stolika, który znajdował się na samym końcu zatrzymując się na chwilę przed największym globusem, przy którym zmieniła położenie jednej z kilku  kolorowych przypinek. Następnie podeszła do dużo mniejszego, który obrazował szczegółową mapę Fiore i spojrzała jedynie na niego, kierując ostatecznie swe kroki ku wygodnemu fotelu, na którym zasiadła.
    Położyła papiery na jednym boku zaś kubeczek z kawą na drugim. Z szufladki wyciągnęła okulary i kilka innych papierów zaczynając tym samym żmudną, biurową pracę nawilżając od czasu do czasu usta w kofeinowym napoju, który był jeszcze ciepły. Po chwili wyjęła z dolnej szufladki niewielką lacrime komunikacyjną nawiązując szyfrowane połączenie z kimś powiązanym z samą Radą Magii. Rozmowa dotyczyła sytuacji jaka panuje na wschodzie kontynentu, a także poszczególnych członkach legalnych gildii. W międzyczasie zapisywała na oddzielnej kartce nowo zdobyte informacje, a po całej rozmowie schowała ją obok lacrimy na dawne miejsce.

    Ilość pracy jaką młoda mistrzyni miała był tak duży, że bidulka nie zauważyła wieczornej pory za oknem. Lecz i to niewiele pomogło gdyż papierkowej roboty było aż nadto i nawet gdyby spędziła tu czas do rana, to do końca było daleko. Mimo kilkugodzinnej, męczącej i czasami monotonnej pracy nie było widać żadnych oznak zmęczenia. Można powiedzieć, że była do tego już tak przyzwyczajona, że jej organizm inaczej interpretował niektóre stany i sytuację, w jakich Kira się znajdowała. Wypełnianie ważnych dokumentów przerwało ciche pukanie w drewniane drzwi. Rzadko kiedy ktoś odwiedza ją bez wyraźnego, wcześniejszego polecenia, dlatego delikatnie mówiąc zdziwiła się. Odłożyła pióro na bok, kartki również oddzielając stare dokumenty od nowych, tak by później nie zaszła jakaś pomyłka przy kontynuacji. Wyprostowała się i przesunęła pupę bliżej oparcia by zasiąść wygodniej.
    Proszę. - Oznajmiła dosyć wyraźnie czekając aż gość otworzy drzwi. Okazało się, że było to Mizuki, który jak mogła się domyśleć, wypełnił swoje zadanie i przyszedł zdać raport. Ciekawiło ją co słychać u starego Jeraxa, który nie dawał o sobie znaku przez kilka lat. W końcu to on otworzył jej oczy na zaawansowaną medycynę, którą z kolei nie praktykuje się ze względu na ryzyko, lecz nadal skuteczna. - Widzę, że się uwinąłeś już z zadaniem. To bardzo dobrze biorąc pod uwagę, że na zewnątrz już się ściemniało. - Skomentowała krótko. - Co słychać u Jeraxa? Dalej karci nowicjuszy hartując ich ducha? Czy może dał sobie z tym spokój? - Zapytała opierając podbródek o dłonie, które z kolei oparła o stół łokciami swymi.

    Na szczęście podróż Mizukiego na obszary leśne znajdujące się na wschodniej granicy przebiegła bez większego problemu. Kłopoty o których wspominał Seth nie dopadły go, ale czego innego się spodziewać jeżeli trzymał się ścieżki i ani na chwilę nie zbaczał z niej, pamiętając cały czas o celu, w jakim tam się udał. Mistrzyni uśmiechnęła się i tak jakby odetchnęła z ulgą. Sama nie była pewna czy powinna go tam posyłać samemu, ale okazało się, że bez potrzeby cały czas trzymała tą niepewność w sobie. Natomiast informacja o dziwnym zachowaniu jej starego mentora wywołała na jej twarzy lekkie zakłopotanie. Wprawdzie sama z nim nie rozmawiała od dłuższego czasu, ale ostatni raz gdy go widziała był radosną, pełną energii jak na swój wiek, a także ciągle surową osobą, która miała jeden cel w życiu. Szkolić młodsze pokolenie, jak za starych dobrych czasów, kiedy największym problemem ludzkości nie były smoki, a inni ludzie.
    Kolejne dwie wiadomości jakie przekazał Mizuki nie bardzo zaskoczyły mistrzynię. - Cóż, często bywał zaskoczony i bardziej skupiał się na samym zadaniu niż tym co dzieje się dookoła. Miało to swoje plusy jak i minusy. Zapewne sytuacja, która Cię spotkała należała do tej drugiej kategorii. - Przerwała by schylić się do jednej z dolnych szufladek, w których trzymała niewielki, prostokątny przedmiot. Wskazała dłonią na jedno z wolnych krzeseł, na którym Mizuki mógł usiąść po czym położyła wcześniej wspomniany przedmiot na biurku. Była to stara fotografia z jej dzieciństwa, a może młodszych lat bardziej by tu pasowała. Z czasów gdy Kira była jeszcze studentką medycyny. Fotografia przedstawiała ją w czarno białym mundurku, a obok mężczyznę o sporej budowie ciała, który przypominał wyglądem Jeraxa. Oboje stali na tle pałacu królewskiego w Crocus, stolicy Fiore. Mężczyzna wyglądał jakby patrzył w zupełnie inny punkt i nie zdawał sobie sprawy, że jest fotografowany. - Tego dnia, cztery godziny zajęło mi namówienie go by stanął w tym konkretnym miejscu. - Uśmiechnęła się wspominając stare czasy. - Oczywiście gdy się dowiedział spotkała mnie ogromna kara, którą pamiętam do dziś. - Wzdrygnęła się na moment, by po chwili powrócić do normalności.

    Krótkie podsumowanie ze strony Mizukiego ostudziły obawy mistrzyni o stan zdrowia jej starego druha, opiekuna i mentora. Skoro przez te wszystkie lata nie zmienił się nic, a nic to znaczy, że wszystko było w jak najlepszym w porządku, a drobne milczenie z jego strony można rozumieć jako jego zwykły nawyk. Schowała zdjęcie by te nie zniszczyło się zbytnio. Jeżeli pamięć ją nie myli miało już około dziesięć lat, zrobione dodatkowo wadliwym sprzętem, który odpowiadał między innymi za blady kolor. Materiał na którym zostało odbite do najwyższych jakościowo nie należy dlatego tym bardziej dbała o taką pamiątkę, jak to nazwał Mizuki.
    Wystrzeliła niczym rakieta z krzesła na wieść, że generał Jerax zostawił specjalny list, który miał trafić w jej ręce. Rzadko kiedy dostawała coś od niego w prezencie, dlatego ta wiadomość spowodowała nagły przypływ pozytywnej energii w jej ciele. Chociaż można było wyczuć drobną aurę knucia czegoś niedobrego od obecnej mistrzyni Fairy Tail. Przybliżając się coraz bardziej naciskając tym samym młodego wróżka nie mogła się już doczekać rozpakowania i przeczytania. Kira jest towarzyską osobą i nie ukrywa tego, ze lubi jak od czasu do czasu ktoś do niej napisze czy to list, czy porozmawia za pomocą specjalnej lacrimy. Między innymi dlatego stara się jak najwięcej czasu poświęcać członkom swojej gildii, by po prostu z nimi porozmawiać, po plotkować i dowiedzieć się czegoś interesującego.
    Skoro powiedział, że jest to coś ważnego to przeczytajmy! - Oznajmiła z radością i zachłannie zaczęła rozdzierać kopertę by wyciągnąć niewielką, zapisaną w całości karteczkę. Oparła się o fotel i oczami zaczęła śledzić każde słówko, każdy wyraz i każdą linijkę, aż w końcu wstała i będąc cały czas wlepiona w list podeszła do największego globusa, który znajdował się kilka metrów za plecami Mizukiego. Przekręciła go tak by mieć wgląd na całe Fiore, a także państwa z nim graniczące i zaczęła myśleć. Sam list schowała do kieszeni i równie szybko wróciła na swoje miejsce.
    Dziękuje bardzo za dostarczenie wiadomości, aczkolwiek muszę Cię teraz przeprosić gdyż potrzebuje wykonać kilka ważnych rozmów w tej chwili. - Odparła z pełną powagą. Radość, która wcześniej widniała na jej twarzy całkowicie znikła i wyglądało na to, że sprawa jest jak najbardziej poważna.

Zadanie specjalnie zostało oficjalnie zakończone.