Mage Guild Wars

Jego słowa brzmiały jak żart, ale ten żart mógł być prawdą. W końcu samej prawdy nie poznała i nie wiedziała czy to własnie taki cel ma swoim życiu. Kiedyś się pewnie o tym dowie, ale kiedy to nie wiedziała. Znając życie da jej do tego odpowiednie znaki czy coś. Uścisnęła dłoń chłopaka, dobili targu więc nie było tak źle. I zdobyła nowego przyjaciela, czyli mały krok ku lepszemu jutru, to może być ten mały promyk nadziei, który jej brakowało.
-He he więc mówisz, że mój wygląd Cię przekupił? Mam na ciebie haczyk! - rzekła z złowrogim śmiechem. Po chwili zaś po prostu wesoło się zaśmiała zasłaniając jedną ręką swoje usta.
-Wybacz, nie mogłam się powstrzymać - dodała wycierając z kącików oczu łzy. Tak to jest jak się śmieje to i łzy z oczu lecą, łzy szczęścia oczywiście.

Kiedy ten się nagle do niej zbliżył to aż głośniej ślinę przełknęła, znowu na jej policzkach pojawił się rumieniec zakłopotania.  Zmarszczyła brwi, to nie tak miało wyglądać! To miał być żart taki no śmieszny, a jej nie wyszło. Kuso![cholera]
-No tak, na pewno - mruknęła odwracając wzrok gdzieś na bok. Nie wyszło po jej myśli, trzeba będzie to zmienić. Tylko jak? Bóg jeden wie. Ale coś na pewno wymyśli. W tym akurat była dobra. Na podmuch z ust zadrżała i poczuła aż ciarki na ciele. Odsunęła się od niego nadymając policzki jak chomik.
-Nie rób mi tak - mruknęła wytykając język w jego stronę. Póki co to droczenie  się nawzajem szło im idealnie. Prawie jak dobre stare małżeństwo.
-Papugujesz po mnie! Baka Senta! - Skrzyżowała dłonie pod piersiami i udając focha, odwróciła głowę w bok.

-Chwalę, a co! Zabronisz mi? - uniosła brew do góry z zadziornym uśmieszkiem na ustach. Foch oczywiście nie był prawdziwy, ale dzięki tej rozmowie bawi się jak nigdy dotąd. Po raz pierwszy w życiu czuła jakby coś dobrego jej się przydarzyło. Serce mocniej jej zabiło z radości.
-Ta znam trochę te sklepy, mogę ci pokazać gdzie kupić plecak - rzuciła już normalnym tonem głosu. W sumie mogła go tam zaprowadzić, a i może ona sobie coś kupi, choć nie była pewna czy jest coś co must have musi teraz kupić. Nie sądziła żeby coś takiego było na tą chwilę. Ale w razie co i ona mogłaby skorzystać z okazji i sobie coś kupić.

Ostatnio edytowany przez Lilianna (2019-01-01 18:46:13)

Prychnęła jedynie na jego słowa odwracając głowę w bok. Wstała z pomocą jego dłoni. Następnie wsunęła dłonie w swoje kieszeni spodni.
-No to w drogę - mruknęła. Stwierdziła, że zrobi mu za przeciwnika skoro to ona zaproponowała zaprowadzenie go do sklepu to chociaż go tam doprowadzi. Aż taka zła nie będzie huehue.
-Nie możesz czegoś wynająć? W mieście powinno się coś takiego znaleźć - rzekła zastawiając się czy faktycznie coś takiego jest. Ona spała pod gołym niebem przez większość czasu nim sama wykupiła sobie mieszkanie. Swoje kroki skierowała ku sklepom w Magnolii.

z.t do sklepy

Misja Prosta - Victor
Post #2

Zlecenie faktycznie bardzo proste, można nawet powiedzieć, że idealne dla początkujących. W końcu co złego może się stać podczas dostarczania paczek? Nawet złapanie kota potrafi być o wiele bardziej niebezpiecznym zadaniem. Chyba jedyne co może utrudnić sprawę naszemu magowi to kontakt z innymi osobami, niestety nie wszyscy potrafią być tacy mili na jakich wyglądają.
Nadeszła pora ruszenia w stronę parku, co było jednoznaczne z tym, że Victor zdecydował się na wykonanie tego zadania. Zegar tykał, a mag udał się na poszukiwania. Zauważenie tak dużego obiektu jakim jest park nie powinno być niczym trudnym, no chyba że nie zna się układu miasta. Całe szczęście w tym wypadku wszystko poszło zgodnie z planem i po dłuższym czasie Victor dotarł do upragnionego parku. Przemieszczenie się do wschodniej części miasta zajęło niestety trochę czasu, więc by się nie spóźnić trzeba było jak najszybciej przejść do poszukiwań. Chyba nie chcemy konfrontacji ze zdenerwowaną kobietą, prawda?
Trzeba przyznać, że sam park był wyjątkowo zadbany, wiele osób przychodzi tu by podziwiać jego piękno. Naturalnie występujące tu drzewa, białe altanki oraz ławki, kto nie chciałby spędzić tu popołudnia? Zorganizować piknik, pobyć z przyjaciółmi, lub chociaż posiedzieć w ciszy otaczając się przyrodą. Nie są to wszystkie zalety tego miejsca, jednak na podziwianie przyjdzie jeszcze pora. Teraz o wiele ważniejsze było zadanie, a mianowicie znalezienie rudowłosej kobiety. Rozglądając się po parku można było jednak dostrzec bardzo wiele ludzi, ktoś wybrał sobie wyjątkowo niefortunny moment na spotkanie. Obie altanki były zajęte przez pary cieszące się sobą nawzajem, a Ci którym nie udało się załapać kręcili się gdzieś wokół. Jeśliby zwrócić uwagę na same kobiety to niedaleko altanki stała pewna ciemnowłosa kobieta wyraźnie czekająca na kogoś, nieco dalej zaś przechadzała się osoba z walizką i całkiem sporym kapeluszem zasłaniającym włosy. Na ławce siedziała kolejna, bardzo zniecierpliwiona, jednak zbyt daleko umiejscowiona by stwierdzić czy ma coś przy sobie. Jedyne co można było zauważyć to fakt, iż ona również miała utrudniające zadanie nakrycie głowy. W stronę wyjścia, a również twoją, kierowała się za to szczęśliwa blondynka. Niestety posiadanie tak znikomej ilości informacji dawało w tym momencie wyraźne znaki. Nie można było jednak powiedzieć, że Victor został z niczym, miał parę opcji do wykorzystania. Ciekawe tylko, w którą stronę zamierza pójść?

Misja Prosta - Victor
Post #3

Victor od razu zrezygnował z pytania blondynki, która w żaden możliwy sposób nie pasowała do poszukiwanej kobiety. Czasu jednak było mało, a dodatkowo każda z obecnych tu osób wydawała się być tu od jakiegoś czasu. Oznaczało to zatem, że jeśli któraś z nich jest tą którą szukał, była tu nawet przed wyznaczonym terminem. Czy ułatwiało to sprawę, czy też wręcz odwrotnie, ciężko stwierdzić. Trzeba było skupić się jednak na zadaniu. Ciemnowłosa osóbka do której jako pierwszej podbiegł młodzieniec faktycznie była ciężka do zweryfikowania, zwłaszcza z tak daleka. Gdy tylko zbliżyłeś się do niej od razu wyrecytowałeś wymyśloną formułkę, lecz nawet bez tego można by dostrzec, że włosy kobiety się nie zgadzają. Jednak nie ma się co chłopakowi dziwić, odcień momentami ten nawet z bliska może być łudząco podobny do bardzo ciemnego rudego.
-Przepraszam, to musi być jakaś pomyłka. Czekam tu na kogoś innego, nie mam żadnej paczki.-odpowiedziała mocno zdezorientowana kobieta, Ciebie to jednak upewniło w fakcie, że trzeba szukać dalej. Ciemnowłosa przez moment chciała się jeszcze o coś zapytać, jednak było za późno, ponieważ ty podbiegłeś już do kolejnej kobiety. Twoja prędkość nie była powalająca jednak kobiety nie były, aż tak bardzo od siebie oddalone, co z pewnością działało na twoją korzyść. Druga z osób siedziała na ławce, a jej rozglądanie się i tupanie świadczyło o zniecierpliwieniu. Możliwe, że nie mogła doczekać się spotkania jakiejś osoby, lub o coś się martwiła. W tym momencie wkroczyłeś jednak ty ponownie pytając o swoje zlecenie. Kobieta podniosła głowę by na Ciebie spojrzeć, wydawała się być zdziwiona, lecz w inny sposób niż jej poprzedniczka. Patrząc na nią widziałeś wyraźnie rude kosmyki oplatające jej drobną twarz, a z bliska wyglądała na o wiele młodszą niż wcześniej. Może nawet była niewiele starsza od Ciebie. Wpatrując się tak w nią po chwili usłyszałeś przesuwanie przedmiotu, a gdy spojrzałeś na ziemie zobaczyłeś coś co przez pośpiech wcześniej Ci całkowicie umknęło. Pod ławką była zasłonięta przez nogę dziewczyny paczka.
-Victor? Czekałam tu na mojego wujka, Louisa. Nikt nie mówił mi o żadnej zmianie, czemu miałabym Ci uwierzyć? Może to jakaś pomyłka.-mówiła zadziornym tonem wpatrując się w Ciebie swoimi dużymi, zielonymi oczami. Mogłeś również dostrzec, że momentami nerwowo poprawia swoją zwiewną, niebieską sukienkę ozdobioną kwiatowymi wzorami. Wydawało się, że drugi z wyborów Victora był właściwy, jednak co teraz, gdy kobieta wyraźnie mu nie wierzy?

Ostatnio edytowany przez Straznik 8 (2019-02-04 18:34:37)

Misja Prosta - Victor
Post #4

Młodzieniec okazał się być bardzo miły dla rudowłosej, nawet mimo jej początkowej niechęci. Ta jedynie słuchała tego co mag miał do powiedzenia nabierając coraz więcej różnych przemyśleń. W tym momencie nie miała jeszcze pewności czy Victor miał rację, a jeśli tak to czemu nie wiedziała o tym wcześniej? Czemu tak proste zadanie wuj powierzył komuś z gildii? Gdy tylko wyciągnąłeś kawałek papieru ze zleceniem, dziewczyna początkowo patrzyła się na niego jakby nie chcąc wierzyć, że to co mówisz faktycznie może być prawdą. Po chwili jednak zabrała kartkę i mimo małej ilości tekstu, dokładnie analizowała ją przez parę minut. W tym czasie mogłeś tylko zobaczyć jak jej zadziorna mina powoli zmienia się w twarz na której widoczny jest delikatny smutek. Najwidoczniej jak najbardziej starała się to ukryć, jednak nie do końca się to udało.
-Faktycznie, to jego krzywe i chaotyczne pismo.-powiedziała oddając Ci kartkę i poprawiając kapelusz, jakby ze zdenerwowania. Po chwili jednak wstała, otrzepała sukienkę i podniosła paczkę, którą wcześniej tak bardzo chciała ukryć.-Najwidoczniej znowu nie uda mi się go spotkać. Cóż skoro to faktycznie twoje zlecenie to proszę, zanieś ta paczkę do wuja. Ja niestety nie mam czasu nawet na to, żeby go teraz odwiedzić.-powiedziała dając Ci do rąk paczkę. Była ona dosyć spora, około czterdziestu cm w każdą stronę, jednak gdy tylko wylądowała w twoich rękach, wydawała się być bardzo lekka. Teraz mogłeś zobaczyć jak starannie jest ona zapakowana. Miałeś wrażenie, że nie ważne co jest jej zawartością, na pewno nic nie jest w stanie tego uszkodzić
-W takim razie to chyba na tyle. Zazwyczaj siedzi w swoim sklepie, więc pewnie tam powinieneś go szukać.-powiedziała tonem jakby chciała się już żegnać i tylko czekała na ostatnie słowa Victora.