Mage Guild Wars

Czarodziej pali się lepiej niż szczapa drewna nasączona oliwą, gdyż jego dusza, jest tak spróchniała od uczynków wszetecznych, że jedynie iskra wystarczy, by zajął się płomieniem a ogień z niego gorętszy jest bardziej niźli wszelakie ognie smocze, czy nawet piekielne.

Dziwnym jest, że ruch przeciw magom nie zebrał sobie zbyt dużej liczby zwolenników w Desertio. Choć przebywałem tam jedynie czas, krótki daje się zauważyć, że ludzie tamtejsi, jak zwykle dbają o swój własny interes a jakieś górnolotne idee nie mają do nich przystępu. Prawie się pokusili o wyprawę na Yosei, wraz z Pergrane, Fiore, Minstrem i Iceberg, by zapobiec zdobycia kolejnych ziem przez smoki, ale naraz generalicja wraz z wojskiem się zbuntowała i oznajmiła, że jeśli mają walczyć to we własnych granicach, bo przecież już zajęte Enca mają pod bokiem. Natomiast jakieś tam królestwo podniebne tyle ich obchodzi, co śnieg zeszłoroczny, którego nigdy nie widzieli. Była w tym, jakaś mądrość, bo z porażki, której to wyżej wymienione Państwa doznały w Yosei podnieść się nie mogą po dziś dzień. Przy okazji wywiedziałem się, co nieco o gildii Raven Tail. Kalkulowałem, że ona również popadła w ruinę, jak Oracion Seis. Tak się nie stało. Oto, gdy szarpali się walką wewnętrzną zjawił się, jakiś mag wielce podejrzany i on to poustawiał towarzystwo. Z bardzo nikt o nim też nikt nie wie, ale musiał być owiany dość złą sławą, bo zaraz się posypały zlecenia od watażków lokalnych i różnych półświatka przedstawicieli, który do Grimoire za daleko. Toteż i gildia szybko zyskała nowych członów, zapewniając zysk niejaki w tych ciężkich czasach. Nie znajdując już tutaj nic godnego uwagi ruszyłem w drogę dalszą.
    Do Mistrel dotarliśmy również, ale nie bez trudności. Tam też przydarzają się napięcie na linii obywatele – magowie, jednakowoż na razie w sposób bardziej cywilizowany niż ma to miejsce w Iceberg. Ludność tutejsza zdaje się rozczarowana nieudolnością Rady Magii w walce ze smokami i wszelakimi gildiami określane, jako mroczne. Poparcie, ich poleciało już do tego stopnia, że pod siedzibą rady odbywają się liczne burzliwe manifestacje, w których postulowane są najróżniejsze wnioski, od mądrych do niedorzecznych. Władze państwa umyły ręce i stwierdziły, że lud ma prawo wyrażać swoją opinię nawet rzucając w dygnitarzy Rady zgniłymi pomidorami i mowy nie ma żeby uspokajać własnych obywateli wojskiem, tym bardziej, że nie czynią jakiś wielkich szkód w infrastrukturze.
   Hanae będąc dziewczęciem równie słodkim, co głupim nie wytrzymała napięć i szykan skierowanych w stronę Blue Pegasus, jak i swojej własnej osoby. Wieść gminna niesie, że załamała się po tym, jak jeden z obywateli Minstrel wyzywał ją od najgorszych, przy czym kilku innych gapiów przyłączyło się poprzez ujawnienie swojego dość niepochlebnego zdania o jej nieboszczce matce. Widząc, jak szykanuje się uosobienie ich gildii członkowie BP sprowokowali jakieś nieopisane zamieszki, po których doliczono się kilku ofiar śmiertelnych. To spowodowało, że Mistrzyni wpierw zamknęła się w sobie nie odzywając się do nikogo przez przeszło trzy miesiące a później nieoczekiwanie ogłosiła rozwiązanie gildii, jako powód podając całkowite bankructwo i zbrukanie ideałów, które jakoby miały tej gildii przyświecać. Później popłakawszy się rzewnie wybiegła z Sali i od tej pory nikt nie potrafi ustalić jej położenia.
   Rada będąc delikatnie mówiąc rozbita i zagubiona zwróciła, co prawda uwagę na ten incydent, ale wyciągnąwszy konsekwencje wobec, jakiś pojedynczych osobników wróciła do tego, co robiła zawsze najlepiej, czyli debatowania. Nie uradzili, co zrobić z innymi członkami Blue Pegasus, więc Ci rozpierzchli się w poszukiwaniu, jakiś intratnych zajęć, ponieważ, jak wiadomo wszystko drożeje i żyć za coś trzeba. Obrad nie ułatwia fakt, iż spadkobierca woli Miyaguchiego niejaki Roland najwidoczniej uznając swoją porażkę postanowił opuścić świat doczesny. Jak donosi mój informator uczynił to za pomocą swego własnego rewolweru i to w sposób tak skuteczny, że całkowite pozbycie się śladów jego mózgu ze ścian zajęło coś około dwóch godzin. Dopóki on sam mi tego nie powiedział nie dawałem wiary tym plotką, ale ostatecznie okazało się to prawdą najprawdziwszą. Gdyby nie Fushigi Narisa, która próbuje swym autorytetem ratować sytuację bordel ten cały magiczny pewnie dawno, by się rozleciał a tak przynajmniej, chociaż stwarzają pozory, że coś robią.
    Mniej więcej, w tym czasie otrzymałem raport dość szczegółowy o sytuacji w Bellum, które jest już ostatnim nieopanowanym przez smoki państwem na północy. Podobnie, jak gady rząd tego kraju nie robi nic praktycznie poza zbrojeniem się po zęby. Atak, który pewnie rychło nastąpi. Mimo, iż początkowo nastroje były poprawne, przez to wyczekiwanie nieuniknionego stają się powoli czarne, jak koszmary najgorsze. Po ulicach nieodzownie włóczy się wojsko próbując zapobiegać wszelakim występom kaznodziei zagłady, lub innym ruchom społecznym, których celem nadrzędnym, jest szerzenie fatalistyczno-defetystycznych wizji. Nie, jako udaje się to po części, jednak, co raz znaczniejsze grupy ludzi pakują się na okręty i ruszają w kierunku najbliższych im Ca-Elum i Fiore. Ci widać mądrzy obywatele wiedzą, że w razie konfrontacji Bellum ma na zwycięstwo dość marne szanse. Zapominają jednak o pewnej rzeczy istotnej. Gdy gady zdobędą to państwo stanie się to, co widać od początku sobie zamierzyli, znaczy się wezmą wszystkie pozostałe wolne państwa w szczęki oblężenia. Z resztą zdaje się to nieuniknione, bo jak te wszelakie, królestwa po tak wielkich stratach z poprzednich bitew mają Bellum dopomóc? Odpowiedzi Panu Pułkownikowi udzielać nie muszę.
    W Fiore niby początkowo były takie projekty, ale zarzucono je, czego dowiedzieliśmy się po przybyciu tamże. Głównym tego powodem są najprawdopodobniej ruchy naszej floty, które choć niezbędne rzuciły, jakieś światło na tajemnice naszych planów. Państwo całe uszczelniło granice i mimo całego w miarę przyjaznego usposobienia Fiorczyków obcokrajowców wpuszcza się niechętnie i to po ciężkim przeszukaniu dobytku. Przez moment obawiałem się, że zdemaskują nas te ciągłe kontrole, ale na szczęście nic takiego się nie stało.
   Fairy Tail stoi, jak stała. Nie śpieszno widocznie obywatelom tego kraju szykanować magów. Zdarzają się osobnicy, którzy chcieliby ich wygnać, ale są to jednostki tak nieliczne, że stanowią siłę polityczną, na miarę bandy cyrkowców. Raczej smoki i nasz kraj spędzają tutaj sen z powiek, choć nie zanosi się na żadne interwencje prewencyjne wobec naszego Królestwa.  Nie mniej w porównaniu do Iceberg, czy Minstrel żyje się w miarę spokojnie i ludność nie wyczynia żadnych ekscesów mogących prowadzić do zaburzenia porządku publicznego, co zmusza do uczynienia z tego kraju priorytetu, jeśli chodzi o zamysły nasze.
    Teraz, już pewnie masz Panie Mortaisen bardzo dokładną wizję tego, co się dzieje na kontynencie. Wystarczy wykazać jeszcze trochę cierpliwości i warunki do przeprowadzenia operacji „Spadająca Gwiazda” będą idealnie dogodne. Widzi Pan też zapewne, że nasza polityka, polegająca głównie na niewtrącanie się w sprawy kontynentu odniosła skutek zamierzony i podczas, gdy tamci wykrwawiali się w beznadziejnych bojach, my mogliśmy spokojnie rosnąć w siłę. Strata sojuszników jest, jak słusznie przewidziała Jaśnie Oświecona Feldmarszałek Lachman w obecnej sytuacji stratą niewielką. Słuszność też miała mówiąc żeby plwać na nich gęstą śliną, bo to słabeusze i oni zawsze potrzebują nas a nigdy odwrotnie i poradzimy sobie zawsze bez żebrania od nich pomocy.
    Mam nadzieję, że dostarczyłem wszelakich potrzebnych informacji i za zadanie moje zostanie uznane za spełnione. Polecam się Pana Pułkownika wdzięcznej pamięci.

                                                                                                                              Evertsen